2 Jan 2013

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ကိုယ္တိုင္ေရး အတၳဳပၸတၱိ (အပုိင္း -၆)


ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ကိုယ္တိုင္ေရး အတၳဳပၸတၱိ (အပုိင္း -၆)

ဗမာျပည္တြင္ ဘုန္းႀကီးမ်ားႏွင့္ ေရွးလူႀကီး မ်ား၏ အခ်ိဳ႕ အယူအဆမ်ားကို ေခတ္ႏွင့္ေလ်ာ္ေအာင္ ျပဳျပင္သင့္ေလသည္။ သို႔မဟုတ္လွ်င္ ဗမာျပည္ႏွင့္ ဗမာလူမ်ဳိးတို႔ အေျခအေနသည္ တိုးတက္သင့္ သေလာက္ တိုးတက္မည္ မဟုတ္ေခ်။ ပညာဆိုသည္မွာ စာအုပ္ စာတမ္း ဖတ္၍ စာသိမႈကို ပညာဟု မဆိုေပ။ ပညာသည္“အတိုင္းအဆ”မထင္။ အလြန္ က်ယ္ေျပာ နက္နဲလွ ေပသည္။ ကမၻာရွိ စာအုပ္ အားလံုးပင္လွ်င္ ပညာ အားလံုးကို ေလာက ျပင္က်ယ္ တည္းဟူေသာ ေက်ာင္းႀကီး၌ ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ ပုခက္တြင္း ထဲမွသည္ ေျမႀကီးထဲသို႔ ေရာက္သည္အထိ ပညာ သင္သားမ်ား ျဖစ္ေနၾက ေစသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ပညာသင္ၾကားဖူးသည့္ အမွန္ စင္စစ္အားျဖင့္ သူ၏ တစ္သက္ပန္တြင္ ကုန္ဆံုးသည္ဟု မဆိုႏုိင္ေပ။

ပညာတတ္သူသည္ ေလာကရွိ အရာရာကို အခြင့္အလမ္းအလိုက္ ဆင္ျခင္ သံုးသပ္ႏုိင္ စြမ္းေသာ “ဉာဏ္ပညာကို လည္းေကာင္း၊ မိမိဉာဏ္အျမင္အရ စိတ္ေန စိတ္ထား စိတ္ဓာတ္တို႔ကို လည္းေကာင္း၊ ( Emotion of the Education ) ျပဳျပင္ျပဳစု စီမံထားခဲ့သူ သာလွ်င္ ျဖစ္သည္။ ဘီ-ေအ ပင္ ေအာင္ေစကာမူ ပါရဂူ ဘြဲ႕ႀကီးပင္ ရေစကာမူ ပထမေက်ာ္ႀကီးပင္ ျဖစ္ေစကာမူ အသက္အရြယ္ မည္မွ်ပင္ ႀကီးရင့္ေစကာမူ ပညာဆိုေသာ သဘာ၀ အဓိပၸာယ္ကို ေကာင္းစြာ သံုးသပ္နားလည္ျခင္း မရွိခဲ့ေသာ္ တကယ္အရာ မေရာက္၊ အသံုး မ၀င္ႏုိင္ေပ။ ပညာသည္ စာအုပ္ထဲ၌သာ ရွိသည္ မဟုတ္။ စာအုပ္မ်ားတြင္ ေက်ာ္၍ ျမင္စြမ္းႏိုင္ျခင္းကို ေဆာင္ႏိုင္ရေပမည္။ ပညာသည္ လူ၏ ဉာဏ္ကိုသာ ျပဳျပင္တိုးခ်ဲ႕႐ံုသာ မဟုတ္။

လူ၏ စိတ္ေနစိတ္ထား အယူအဆမ်ား ကိုလည္း တိုးတက္ ေစရမည္။ လူ၏ဆႏၵအား လုပ္အားကို ႏူးၫြတ္ေစရမည္။ ရာဇ၀င္သိ႐ံုသာ မဟုတ္။ ရာဇ၀င္ကို ဖန္တီးႏုိင္ရမည္။ ေလာကဓာတ္ ပညာကို သိ႐ံုသာ မဟုတ္။ေလာကဓာတ္ ပညာကို တိုးခ်ဲ႕ ႏုိင္ေစရမည္။ ပထမ ပညာကို သိ႐ံုသာမဟုတ္။ ေျမသစ္၊ ေရသစ္၊ ေတာေတာင္တို႔ကို ရွာေဖြ စံုစမ္း ႏုိင္စြမ္းေစ ရမည္။ ေလာက အေၾကာင္းကို နားလည္ေစ႐ံုသာ မဟုတ္။ သည့္ထက္ ေကာင္းေသာေလာကကို ဖန္ဆင္း ႏိုင္ေစရမည္။

ဤကား ပညာ၏ သ႐ုပ္အက်ဥ္း မွ်ပင္တည္း။ ပညာသည္ ကာလ၊ ေဒသ၊ ပေယာဂႏွင့္ ယွဥ္ရမည္။ ေလာက၌ လက္ေတြ႕ အသံုးလည္း က်ရမည့္ ပညာတြင္ သညာလည္း ပါသည္။ ဉာဏ္ႏွင့္လည္း ယွဥ္ရမည္။ ဉာဏ္ခ်ည္းသာ တိုးတက္၍ “သညာ”မရွိပါမူလည္း ဤမွ် ပိုမိုဆန္းၾကယ္ အေျပာက်ယ္ လွေသာ ေခတ္သစ္ အေၾကာင္းကို နားမလည္ ႏိုင္ေပ။ ေလာကဓာတ္ ပညာကို မတတ္မသိဘဲ ေလာကဓာတ္ ပညာဉာဏ္ကိုသာ ရလွ်င္ ေလာကဓာတ္ ပညာ၏ တန္ဖိုးကို တင္းျပည့္ မသံုးႏုိင္ေပ။ တိုင္းျပည္ အေျခအေန ျပႆနာ၊ ေခတ္အေျခအေနႏွင့္ မယွဥ္ပါမူ တိုင္းျပည္ ေထာင္ျခင္း၊ ေခတ္ျပင္ျခင္း မျပဳႏုိင္ေပ။ ေမြးကတည္းက ေသသည္ အထိ အယူ၀ါဒ အေျပာင္းအလဲမရွိသူသည္ ပညာတတ္သည္ ဟု မဆိုႏုိင္ေပ။

လူတစ္ေယာက္၏ သက္တမ္းတြင္ ဘ၀ ပထမက သိျမင္လာေသာ စိတ္ေန စိတ္ထား၀ါဒ တို႔သည္ အမွန္ခ်ည္း မဟုတ္။ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲရမည္သာ တည္း။ ယေန႔ အယူအဆ ႏွင့္ မနက္ျဖန္ အယူအဆ တို႔မွာ တူခ်င္မွ တူေပမည္။ အမွန္ကား လူတစ္ဦး၏ တစ္ဘ၀တြင္ အကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ အယူ၀ါဒ ေျပာင္းလဲျခင္းမ်ား ကို ေတြ႕ေသာအခါ ထိုလူသည္ သမာဓိ မတည္၊ ေရွ႕ေနာက္ မညီဟု ထင္မွတ္မွားေလသည္။ သမာဓိ မတည္ျခင္းမွာ ကိုယ္က်င့္တရား ေဖာက္လြဲ ေဖာက္ျပန္ျဖစ္ျခင္း ပင္တည္း။ ၀ါဒ ေျပာင္းလဲမႈမွာ ဉာဏ္အျမင္၏ ေျပာင္းလဲမႈေၾကာင့္။ သမာဓိ မတည္ျခင္း မဟုတ္ေပ။

တစ္နည္း တိုးတက္ျခင္း ေပတည္း။ အမွန္အားျဖင့္ သမာဓိ ဆိုေသာ စကားကို နက္နက္နဲနဲ ဆင္ျခင္လွ်င္ ေလာကရွိ လူအေပါင္းတို႔အား သမာဓိ လက္ကိုင္ ၾကသူ ရွားေပသည္။ သမာဓိ ဆိုသည္မွာ ေလာက၏ အေကာင္း အဆိုး၊ အက်ဳိးအျပစ္၊ အပ်က္သနစ္ စံုတို႔ကို ပိုင္းျခား ထင္ထင္ သိျမင္၍ ဆင္းရဲ လည္း ၀မ္းမနည္း၊ ခ်မ္းသာလည္း ၀မ္းမသာ၊ ပကတိ စိတ္ထား ဉာဏ္အျမင္ အရ လူခ်ီးမြမ္း၊ လူကဲ့ရဲ႕မႈ၊ ေဘးဒုကၡ အႏၲရာယ္ကို မတိတ္မလန္႔ တစ္သမတ္ တည္း တည္ၿငိမ္စြာ ရွိျခင္းကို ဆိုေလသည္။ ဘုရား အစရွိေသာ သူေတာ္ေကာင္း တို႔၏ စိတ္တည္ေနပံုမ်ဳိး တည္း။ သို႔ျဖစ္ရာ သာမန္ ကိုယ္က်င့္အမူအရာ အေျပာအဆို ဘမ္းျပ တည္ၿငိမ္မႈကို လူအေပါင္း တို႔က သမာဓိဟု သာမည ေျပာစမွတ္ ျပဳၾကေလသည္။ အမွန္စင္စစ္ ကား ထို ဘမ္းျပ တည္ၿငိမ္မႈတြင္ မည္မွ် အတြင္း ေဖာက္လြဲ ေဖာက္ျပန္မႈမ်ား တိုးပြား မ်ားျပားသည္ ကို လူအေပါင္းတို႔ မစဥ္းစား မိၾကေခ်။ ကၽြန္ေတာ္သည္ ဣေႁႏၵႀကီး၍ မ်က္ႏွာထား အလြန္ တည္သူ တစ္ေယာက္ဟု အသိအမွတ္ျပဳ ခံခဲ့ရေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္၏ ကိုယ္ အမူအရာ စိတ္ထား သ႐ုပ္ တို႔သည္ ေဖာက္လြဲေဖာက္ျပန္ သေဘာကို မျပေပ။


နဂုံးခ်ဳပ္ ၊ အပုိင္း (၇) အား ဆက္လက္ တင္ျပေပးသြားပါမည္။

Ref:https://www.facebook.com/royalheromedia




ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ကိုယ္တိုင္ေရး အတၳဳပၸတၱိ (အပုိင္း -၅)


ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ကိုယ္တိုင္ေရး အတၳဳပၸတၱိ (အပုိင္း -၅)

အခန္း (၂)

ေက်ာင္းသားဘ၀ ကၽြန္ေတာ္၏ မိခင္ ဖခင္ ႏွစ္ဦး စလံုးမွာ ဉာဏ္ေကာင္း ေသာ အမ်ဳိး ျဖစ္ေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္၏ ဖခင္သည္ ေရွ႕ေန စာေမးပြဲ တြင္ ဗမာ တစ္ျပည္လံုး တတိယစြဲ ခဲ့ေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ညီအစ္ကို အားလံုးလည္း ဉာဏ္ေကာင္း ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ဒုတိယ အစ္ကိုႀကီးက စာသင္ အထူး ပ်င္းလွ၍ အျခား ညီအစ္ကိုမ်ား ကဲ့သို႔ ေပါက္ေပါက္ ေရာက္ေရာက္ ပညာ မတတ္ေပ။ ကၽြန္ေတာ္၏ အစ္ကိုမ်ား၊ ၀မ္းကြဲ ညီအစ္ကိုမ်ား၊ ဦးေလးမ်ား မွာ မိမိတို႔ ဆိုင္ရာ ေက်ာင္းစာေမးပြဲ မ်ားတြင္ ထိပ္တန္း က်က် ေအာင္ျမင္ၾကသူ ခ်ည္း ျဖစ္ေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ မိဘမ်ား သည္ ပညာကို အထူး လိုလားသည္။

ကၽြန္ေတာ္၏ အစ္ကိုမ်ား ကို (၅) ႏွစ္သား အရြယ္ မွစ၍ ေက်ာင္းထား ခဲ့ေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္သာ အငယ္ဆံုး ျဖစ္၍ အလိုလိုက္ကာ ထားသျဖင့္ အသက္ (၈) ႏွစ္ ေရာက္မွသာလွ်င္ ေက်ာင္းစ ေနရေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာင္းေနရင္း ေျပာျပရဦးမယ္။ ကၽြန္ေတာ္၏ အထက္ အစ္ကို ကိုေအာင္သန္း အား အသက္ (၁၁) ႏွစ္ ခန္႔တြင္ ရွင္ျပဳေလသည္။ ထိုအခါ ကိုေအာင္သန္းမွာ ျမန္မာ (၆) တန္း တြင္ ရွိသည္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ အသက္ (၈) ႏွစ္ ထဲ ေရာက္ေသာ္လည္း ေက်ာင္းတြင္ မေနရေသးေခ်။ ရွင္ျပဳ အခမ္း အနားျဖင့္ ကိုေအာင္သန္းတို႔ ရွင္ေလာင္း ဆင္ေသာအခါ ကၽြန္ေတာ္လည္း ရွင္ေလာင္း ျဖစ္ခ်င္ သျဖင့္ မိခင္အား ပူဆာေသးသည္။

ထိုအခါ မိခင္က ရွင္ေလာင္း လုပ္တဲ့လူ သည္ စာတတ္မွ ျဖစ္သည္ဟု ေျပာျပသျဖင့္ ေက်ာင္း ေနပါေတာ့မည္ ဟု ကတိေပးကာ ထိုတြင္မွ ေက်ာင္းစေန ျဖစ္ေလသည္။ တန္းေက်ာ္ တက္ခဲ့ရျပန္ သျဖင့္ ေလးႏွစ္ႏွင့္ ဆယ္တန္း ေအာင္ျမင္သည္။ အဂၤလိပ္ – ျမန္မာ သတၱမတန္း စာေမးပြဲ တြင္ ဗမာ တစ္ျပည္လံုး တြင္ န၀မ စြဲခဲ့၍ အထက္တန္း စေကာလားရွစ္ ရခဲ့သည္။ ဗုဒၶဘာသာ ေက်ာင္း ႏွင့္ အမ်ဳိးသားေက်ာင္း မ်ားတြင္ ပထမစြဲ ခဲ့၍ ဆုကို ရရွိခဲ့ၿပီးသည့္ေနာက္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ တြင္ ေျခာက္ႏွစ္ခြဲမွ် ေနခဲ့သည္။

ႏုိင္ငံေရး စိတ္သန္မႈ ေၾကာင့္ ေက်ာင္းစာ မ်ားကို မေလ့က်က္ သျဖင့္ (ဘီ-ေအ) အတန္း အထိ ေအာင္႐ံုသာ ေအာင္ခဲ့သည္။ (ဘီ-ေအ) အထက္တန္းႏွစ္ တြင္ ေက်ာင္းသား သပိတ္ေမွာက္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦး ျဖစ္၍ အလုပ္႐ႈပ္ သျဖင့္ (ဘီ-ေအ) စာေမးပြဲကို တစ္ႏွစ္ မေျဖဘဲ ေနခဲ့ရသည္။ ေနာက္ (ဘီ-အယ္လ္) အတန္းကိုတက္ခဲ့သည္။ အတန္းလည္း မွန္မွန္မတက္၊ စာအုပ္ လည္းမရွိ၊ မွတ္စုလည္း မထား၊ စာလည္းမၾကည့္၊ မိမိစိတ္သန္ရာ ႏုိင္ငံေရးကို သာလုိက္စားသျဖင့္ (ဘီ-အယ္လ္) ပထမႏွစ္ စာေမးပြဲတြင္ က်႐ံႈးေလသည္။

ဤကား ကၽြန္ေတာ့္ တစ္သက္တြင္ စာေမးပြဲ ပထမဆံုး ႏွင့္ ေနာက္ဆံုး က်႐ံႈးျခင္း ေပတည္း။ က်႐ံႈးေသာ္လည္း ဥပေဒ ရာဇ၀င္ ျဖစ္ေသာ ပထမ ေမးခြန္း စတြင္ ကၽြန္ေတာ္ ပထမ ရခဲ့သည္။ ဒုတိယ (ဘီအယ္လ္) ႏွစ္ တြင္ ႏွစ္ေစ့ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ မေနရေတာ့ေပ။ ဥေရာပ တိုက္တြင္ ျမဴနစ္ စာခ်ဳပ္ မခ်ဳပ္ဆိုမီ စစ္ျဖစ္မတတ္ အေျခအေနႏွင့္ ဗမာျပည္တြင္ အဓိက႐ုဏ္း အေျခအေန မ်ားကို ေထာက္ဆ၍ တိုင္းျပည္ အတြက္ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ လုပ္ကိုင္ရန္ ေက်ာင္းမွ ႏွစ္၀က္တြင္ ထြက္၍ သခင္ဘ၀သို႔ ေျပာင္းခဲ့သည္။

ျမန္မာစာသင္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ေနရစဥ္က ကၽြန္ေတာ္ အထူး မေပ်ာ္ပိုက္ သည့္ အခ်က္ တစ္ခ်က္ ရွိေလသည္။ ထိုအခ်က္မွာ ကစား ခုန္စားျခင္း၊ ကေလးဘ၀ သစ္ပင္တက္ ေရကူး အလုပ္မ်ဳိးကို ပိတ္ပင္ျခင္းပင္ ျဖစ္ေလ သည္။ ဤအခ်က္တြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မိဘမ်ားလည္း တစ္သ ေဘာတည္း ေလာက္ ရွိသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ သစ္ပင္တက္ျခင္း၊ ေရကူးျခင္း စေသာ ကိုယ္လက္ က်န္းမာ က်င္လည္မႈေတြကို ေလ့လာခြင့္ မရ။

သစ္ပင္ တက္သည္ကို ျမင္ရလွ်င္ အဆိုအျမည္ ခံရသည္။ ေရကူးသည္ကို သိလွ်င္ အ႐ိုက္ခံရသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ယေန႔အထိ ကၽြန္ေတာ္မွာ ဉာဏ္ပညာ ဘက္မွ အခြင့္အလမ္း ရခဲ့၍ ေပါက္ေျမာက္ ခဲ့သေလာက္ ကိုယ္လက္က်န္းမာ က်င္လည္ေရးတြင္ အခြင့္အလမ္း မရခဲ့၍ မ်ားစြာ ခ်ဳိ႕ယြင္း ေနေပသည္။ ေရနံေခ်ာင္း အမ်ဳိးသားေက်ာင္း ေနစဥ္ကလည္း အခြင့္အလမ္း မရခဲ့။ အမ်ဳိးသားေက်ာင္း ျဖစ္သည့္ အတိုင္း ဆင္းရဲ သျဖင့္ ကစား ခုန္စား ေလ့က်င့္ရာ ေနရာ၊ ကိရိယာ တန္ဆာပလာမ်ား မထားႏိုင္၍ပင္ ျဖစ္သည္။

အပုိင္း (၆) အား ဆက္လက္ တင္ျပေပးသြားပါမည္။

Ref: https://www.facebook.com/royalheromedia



ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ကိုယ္တိုင္ေရး အတၳဳပၸတၱိ (အပုိင္း -၄)


ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ကိုယ္တိုင္ေရး အတၳဳပၸတၱိ (အပုိင္း -၄)

ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ မိဘကား ပစၥည္းဥစၥာ အေတာ္အသင့္ရွိ၍ ေႂကြးရွင္ ၿမီရွင္ ျဖစ္ရာ ဆင္းရဲသား အမ်ားအျပားႏွင့္ ဆက္ဆံရေပသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ မိခင္မွာ ဓနရွင္ကေလး အတန္းအစားထဲတြင္ သမာသမတ္ရွိ၍ စိတ္ေကာင္း ရွိေလသည္။ သို႔ပင္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ရံဖန္ရံခါ ဆင္းရဲသားမ်ားက ေႂကြးမ်ား မေပးဆပ္ႏုိင္၍ ႀကိမ္းေမာင္းေသာအခါ ကၽြန္ေတာ္ အထူးပင္ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိ၏။ ထိုအခါ ကၽြန္ေတာ္က ေငြတိုးႀကီး စနစ္၏ ဆိုး၀ါးပံုကို မ်က္၀ါး ထင္ထင္ ေတြ႕ခဲ့ရေပသည္။ မ်ားေသာ ဆင္းရဲသားတို႔မွာ ေႂကြးတစ္ခါ ယူမိလွ်င္ ေက်ႏိုင္စရာမရွိေပ။ ဤစနစ္ကို ယခု ေခတ္သစ္တြင္ အလ်င္အျမန္ ျပင္ဆင္ သင့္သည္။ ၎အျပင္ ယခုလက္ရွိ ဆင္းရဲသား ေႂကြးၿမီမ်ားကို အားလံုး ေလွ်ာ္ပစ္ရန္သင့္ေလသည္။ ထုိေႂကြးမ်ားမွာ အတိုး၏ အၫြန္႔ အေႂကြးမ်ားသာ ရွိေတာ့မည္မွာ ကၽြန္ေတာ္ ယံုမွား သံသယမရွိေပ။

ကၽြန္ေတာ္ကား ႂကြားရမည္ဆိုလွ်င္ မ်ဳိးႀကီး ေဆြႀကီးမွ ေပါက္ဖြားသူျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္၏ ေရွးအဆက္အႏြယ္တို႔မွာ ပုဂံျပည္ တ႐ုတ္ေျပးမင္း လက္ထက္ ဂ်င္ဂ်စ္ခန္း အမွဴးရွိေသာ တ႐ုတ္တို႔ ၀င္ေရာက္ ေႏွာင့္ယွက္ေသာအခါ ႏုိင္ငံျခားသားတို႔၏ ေအာက္မေနလို၍ လြတ္ရာကၽြတ္ရာ ယခု ကၽြန္ေတာ္ ေမြးဖြားရာ ေဒသသို႔ စုန္ခဲ့ေလသည္ဟု ဦးေလး တစ္ေယာက္က ေျပာျပဖူးေလသည္။ အေလာင္းဘုရား တတိယႏုိင္ငံ ထူေထာင္စဥ္အခါက တိုင္းျပည္မွာ ဖ႐ိုဖရဲျဖစ္၍ေနရာ ေရႊဘိုမွ ဦးေအာင္ေဇယ်က ထ၍ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ အဆက္အႏြယ္ ပင္းမင္းႀကီး ဦးျမ (နာမည္ေကာင္းေကာင္း မမွတ္မိ) ဆိုသူမွာလည္း မိမိနယ္ကို အုပ္စီး ေခါင္းေဆာင္၍ ဗမာ့ထီးနန္း ထူေထာင္ရန္ ႀကံေလသည္။ ေနာက္မွ အေလာင္းဘုရား အေၾကာင္း ၾကားသျဖင့္ လူမ်ားေစလႊတ္ စံုစမ္းေစ၍ အေလာင္းဘုရား၏ ဘုန္းလက္႐ံုး အေၾကာင္း ၾကားသိရသည့္အခါ အေလာင္းဘုရားထံ ၀င္ေရာက္၍ သက္စြန္႔ႀကိဳးပမ္း အမႈထမ္းေလသည္ ဟုလည္း မွတ္သားရဖူးသည္။

မင္းတုန္းဘုရင္ လက္ထက္တြင္ သက္ေတာ္ရွည္ အမတ္ျဖစ္ေသာ ခမ္းေပါက္မင္းႀကီးမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ အမ်ဳိးအႏြယ္ျဖစ္သည္ဟု ၾကားဖူးသည္။ မင္းတုန္းဘုရင္၏ သမားေတာ္တစ္ဦး (လူအမည္မွာ ဦးေက်ာ္ဇံ ျဖစ္ေလသည္။ ဘြဲ႕ကိုကား မသိ။) မွာလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ အမ်ဳိးအႏြယ္၀င္ ျဖစ္ေလသည္။ စံုနံ႔သာၿမိဳင္ ေရးေသာ ဆရာေၾကာ့ မွာ ဦးေအာင္ဇံ၏ ေျမး ပင္တည္း။ ရွင္အဂၢသမာဓိ မွာလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ အမ်ဳိးဟုပင္သိရသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေဘးမွာ နတ္ေမာက္ ၿမိဳ႕သူႀကီး ျဖစ္ေလသည္။ စာတတ္သည္။ ဉာဏ္ထက္သည္။ လက္ေျမာက္သည္။ စိတ္ထက္သည္ ဟူ၍ ၾကားနာဖူး သည္။ မိမိအထက္ ၿမိဳ႕၀န္ႏွင့္ မတည့္၍ အလုပ္ျပဳတ္ဖူးေလသည္။

အလုပ္ျပဳတ္ သျဖင့္ မႏၲေလး ေရႊ႕ၿမိဳ႕ေတာ္သို႔ တက္၍ အရာခံေနဆဲ အနိစၥ ေရာက္ေလသည္ ဟု တစ္ခါက ပုရပိုက္ မွတ္တမ္းတြင္ ဖတ္ရဖူးသည္။ ( စကားအလ်ဥ္းသင့္၍ ေရးရဦးမည္။ ေရွးကလည္း DIARY ဒိုင္ယာရီ ေခၚ ေန႔စဥ္မွတ္တမ္း ရွိေလသည္။ ဘယ္သြားသည္ စသည္ကို မွတ္ထားခ်က္မ်ား ေတြ႕ရေလသည္။ ) ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေဘးတြင္ အစ္ကိုႀကီး တစ္ေယာက္ ႏွင့္ ညီႏွစ္ေယာက္ ရွိသည္ဟု သိရသည္။ အစ္ကိုႀကီးမွာ ရန္ကုန္ ဆိပ္ကမ္းအုပ္ ျဖစ္သည္ဟု သိရသည္။ ညီအငယ္ တစ္ေယာက္မွာ တ႐ုတ္ ၿမိဳ႕၀န္ ဦးဘြား ဟူ၏။ ျမင္ကြန္း ျမင္းခံုတိုင္တို႔ ငယ္ဆရာ ျဖစ္သည္။ ၎မင္းသားမ်ား အထတြင္ ျမင္ကြန္း မင္းသားတို႔ အတြက္ ဓားျပတိုက္ ေငြရွာေပးရေလသည္။ ထုိအခ်က္ကို ေနျပည္ေတာ္က သိေလ၍ ဦးဘြား ရာထူး က်ေလသည္။

ကၽြန္ယံု၏ သစၥာႀကီးမႈေၾကာင့္ အမႈ မထင္ရွား၍ လည္းေကာင္း၊ မင္းတုန္းမင္း ကဲ့သို႔ သိမ္ေမြ႕ေသာ မင္း လက္ထက္ျဖစ္၍ လည္းေကာင္း အသက္ခ်မ္းသာရာ ရေလသည္။နာမည္ေက်ာ္ ဦးမင္းေရာင္ (ဗုိလ္လေရာင္) မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေဘးကေတာ္ ၏ တူေတာ္သည္။ ဦးမင္းေရာင္ ကား လက္႐ံုးအားကိုး ျဖစ္သည္။ အမိုက္ဆံုး ဆိုသူမ်ားကို တပည့္ လုပ္ထားသည္။ ၎၏ တပည့္ တစ္ေယာက္ (နာမည္ကား မမွတ္မိ) သည္ ဇာတ္ပြဲမ်ားတြင္ လူျပက္ျပက္ သည့္အခါ အမ်ားရယ္တုန္း မရယ္။ အမ်ား ရယ္ၿပီးမွ တစ္ေယာက္တည္း က်ယ္ေလာင္စြာ အၾကာႀကီး ရယ္တတ္သည္ဟု သိရသည္။

ဤကဲ့သို႔ အရြဲ႕တိုက္ ရယ္သည္ကို ဗိုလ္လေရာင္ ေတြ႕၍ အားရကာ ဆုခ် ေလေတာ့သည္။ တစ္ခါလည္း ၎၏ တပည့္ႏွင့္ ၎၏ ညီ သံုးၿမိဳ႕၀န္ ဦးမင္းေမာင္ ၏ တပည့္တို႔သည္ ၎တို႔၏ ဘြားေအ မယ္ေတာ္ပ်ံတြင္ လက္ေ၀ွ႔ ထိုးၾကသည္။ ဦးမင္းေရာင္၏ တပည့္ ႐ံႈးသည္။ ညီျဖစ္သူ ဦးမင္းေမာင္က မိမိ၏ တပည့္ ႏုိင္သျဖင့္ ပ၀ါတစ္ပိုင္း ဆုခ်ေလသည္။ ထုိအခါ ဗိုလ္လေရာင္ က မခံခ်င္၍ မိမိ တပည့္ကို ႐ံႈးလ်က္ႏွင့္ပင္ ပုဆိုးတစ္ထည္ ဆုခ်ေလသည္။ တစ္ခါလည္း ၾကက္သား စားလို၍ ဦးမင္းေမာင္အား ၾကက္ အသတ္ခိုင္းေလသည္။ ဦးမင္းေမာင္ကား ဗိုလ္လေရာင္ႏွင့္ မတူ။ လူေပ်ာ့ ျဖစ္ေလသည္။ ေစာင္းတီး၊ သီခ်င္းဆို ေတာ္သည္။ စကားေျပာ ခ်ဳိသာသည္။ အထက္လူႀကီးမ်ား၏ အခ်စ္ေတာ္ တစ္ဦးဟု သိရသည္။ ဦးမင္းေမာင္ ၾကက္မသတ္ႏုိင္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဗိုလ္လေရာင္က သူကိုယ္တိုင္သတ္၍ ခ်က္စားေလသည္။ ပိုသည့္ဟင္းကို ညီအား မေကၽြးပစ္ေသာ ဟူ၏။ ဤကား ကၽြန္ေတာ္၏ အမ်ဳိးအႏြယ္ အေၾကာင္း သိသမွ်ပင္တည္း။

အပုိင္း (၅) အား ဆက္လက္ ေဖာ္ျပေပးသြားပါမည္။

Ref:https://www.facebook.com/royalheromedia




ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ကိုယ္တိုင္ေရး အတၳဳပၸတၱိ (အပုိင္း -၃)


ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ကိုယ္တိုင္ေရး အတၳဳပၸတၱိ (အပုိင္း -၃)

ကၽြန္ေတာ္၏ အစ္ကိုကား စိတ္ျမန္၏။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ညီအစ္ကို (၄) ေယာက္ ရွိသည့္ အနက္ ဒုတိယ အစ္ကိုႀကီး သာလွ်င္ စိတ္ရွည္၍ သိမ္ေမြ႕၏။ တစ္သက္လံုး မည္သူ ႏွင့္မွ် ရန္မျဖစ္ဖူး။ ကၽြန္ေတာ္ကား စိတ္ရြတ္၏။ ကၽြန္ေတာ့္အစ္ကိုကား သူမ်ားအေျပာမခံ။ သူကသာ ဦးေအာင္ေျပာခဲ့၏။ ကၽြန္ေတာ္ကားသူမ်ားအေျပာသာခံရ၏။ ေျမႇာက္လို႔ ေျမႇာက္မွန္းမသိ။ ေျခာက္လို႔ေျခာက္မွန္းမသိ။ ထံုေပေပအလြန္ႏုိင္၏။ တစ္ခါေသာ္ (၁၀) မိုင္ ခန္႔ အကြာ ရြာတစ္ရြာသို႔ ကၽြန္ေတာ္၏ မိဘမ်ားႏွင့္ လိုက္သြား၍ သူႀကီးအိမ္တြင္ တည္းခိုေနစဥ္ ထုိရြာမွ ရြယ္တူေလာက္ ကေလးတစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ့္အား ေျမႇာက္၍ “ဗိုလ္ႀကီး”“ဗိုလ္ႀကီး”ဟု ေခၚရာ ကၽြန္ေတာ့္မွာ မ်ားစြာ သေဘာက်ကာ ထန္းလ်က္ ျဖဴဆုပ္ေတြ ေခၚတိုင္းေပးခဲ့သည္။

ကၽြန္ေတာ္သည္ လိမ္လည္ေလ့မရွိ။ လိမ္လိုေသာ္လည္း မလိမ္တတ္။ ခဏ ခ်က္ခ်င္းပင္ ေျဖာင့္ခ်က္ ေပး၏။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေနသည့္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ ဥပုသ္ေန႔တိုင္း ပိတ္၏။ သို႔ေသာ္ ေယာက်္ားကေလး မ်ားမွာ ဥပုသ္ေန႔ပင္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ေက်ာင္းသို႔ သြားရ၍ ေရခပ္၊ ျမက္ႏုတ္ လုပ္ရသည္။ အလုပ္မရွိ လွ်င္လည္း ေက်ာင္းမွာပင္ေနရသည္။ တစ္ေန႔ေသာ္ ေန႔ခင္းတြင္ ေက်ာင္းသားမ်ား အလုပ္မရွိ၍“အလုပ္မရွိရင္ အိပ္ေနၾက၊ မကစားၾကနဲ႔”ဟု ဘုန္းႀကီးက အမိန္႔ ရွိေလသည္။ အားလံုး ေက်ာင္းသားမ်ားအား “မအိပ္ခ်င္ဘူးလား”ေမးသည့္အခါ မအိပ္ခ်င္ ၾကေသာ္လည္း အိပ္ခ်င္သည္ ဟု ဘုန္းႀကီးအလိုက် ေလွ်ာက္ၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ့္အား ဘုန္းႀကီးက “ေအာင္ဆန္းေရာ မအိပ္ခ်င္ဘူးလား”ဟု အထူးတလည္ ေမးရာ ကၽြန္ေတာ္က “မအိပ္ခ်င္ပါဘုရား”ဟု ျပန္ေလွ်ာက္ရာ ဘုန္းႀကီးမွာ ၿပံဳး၍ ေနေလေတာ့သည္။

ကၽြန္ေတာ္သည္ ငယ္စဥ္က ေခ်ာင္တစ္ေခ်ာင္ ကပ္၍ မိႈင္ေတြကာ စဥ္းစား၍ ေနေသာ္လည္း ေနတတ္သည္။ ကေလးႏွင့္ မလိုက္။ အမ်ား အားျဖင့္ ဣေႁႏၵႀကီးသည္။ ကစားခုန္စား မ်ားစြာ မေလ့က်င့္။ သို႔ေသာ္ ကစားသည့္ အခါ ၾကမ္းတမ္းသည္။ ၾကမ္းတမ္းေသာ ကစားနည္းမ်ဳိး ကိုမွ ႏွစ္သက္သည္။ တြတ္ထိုးျခင္း၊ က်ည္းသား ႐ိုက္ျခင္း စသည္တို႔ကို ၀ါသနာ ပါသည္။ ျခင္းလံုး ခတ္ျခင္းကို မႀကိဳက္။ ရြရြလုပ္ရေသာ အလုပ္ဆိုလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ မျဖစ္။ အခ်ဳပ္ဆိုလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္၏ ကေလးဘ၀မွာ ခ်ီးမြမ္းစရာ အလြန္နည္း၏။ ညစ္ပတ္ေပေရ လွ်ဳိေျမာင္ ေခ်ာက္ေစာင္း ကဲ့သို႔ အဖုအထစ္ အျပစ္အနာအဆာ မ်ားသည္။ စိမ္းလန္းစိုျပည္ ညီညာေသာ ျမက္ခင္းသဖြယ္ ႐ႈခ်င္စဖြယ္ မဟုတ္ေပ။ အသက္ (၁၀) ႏွစ္ခန္႔ အထိ အနာေရာဂါႏွင့္ ကင္းသည္ ဟူ၍မရွိ။ ေသလုမတတ္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ျဖစ္ဖူး၏။ ၀ဲနာ အႀကီးအက်ယ္ သံုးလေက်ာ္ စြဲ၏။ ထိုအခါ ကၽြန္ေတာ္သည္ ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ ငါ က်န္းက်န္းမာမာ အၿမဲ ေနရပါမည္နည္း ဟု တမ္းတမိ၏။

ကၽြန္ေတာ္သည္ ထုိကေလးဘ၀ ကပင္ သူပုန္ စိတ္ထား ရွိေလသည္။ အႀကံႀကီးသူ ျဖစ္ေလသည္။ ( ဗမာျပည္ကို အဂၤလိပ္ လက္မွ ျပန္ရရန္ သူပုန္ ထနည္း အမ်ဳိးမ်ဳိးကို စဥ္းစား စိတ္ကူးခဲ့ေလသည္။ တစ္ခါတစ္ရံလည္း ဟုတ္တိပတ္တိ စိတ္ကူး၏။ တစ္ခါတစ္ရံလည္း ျပဒါးရွင္လံုး စသည္တို႔ကို ရွာေဖြလုိေသာ စိတ္မ်ား ေပၚေပါက္၏။ ျပဒါးရွင္လံုးစေသာ အစြမ္းအားျဖင့္ ဗမာျပည္ကို ကယ္တင္ လို၏။) ကၽြန္ေတာ္ ရန္မျဖစ္တတ္။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္သည္ သတၱိထူးခၽြန္သူဟု မဆိုႏုိင္။ ငယ္ငယ္က သရဲတေစၦ အလြန္ ေၾကာက္တတ္သည္။ ရန္ျဖစ္ခဲ၏။ ကၽြန္ေတာ့္ အစ္ကိုကား ရန္ခဏခဏ ျဖစ္၏။ ဦးေအာင္ ႐ိုက္ႏွက္၍ အိမ္ေျပးလာခဲ့၏။ သို႔ႏွင့္ မၾကာမၾကာ အတိုင္ခံရ၍ မိဘမ်ား အ႐ိုက္ခံရ၏။ ကၽြန္ေတာ္ကား ဤကဲ့သို႔ မျဖစ္ဖူး။ ရန္တစ္ခါသာ အႀကီးအက်ယ္ ျဖစ္ဖူး၏။

ထုိအခါ လူခ်င္း ထိုးသတ္ ပုတ္ခတ္စဥ္၌ကား ကၽြန္ေတာ္ကႏုိင္၏။ လူခ်င္း ျပန္ျဖည္သည့္အခါ မေရွာင္မတိမ္း ထံုေပေပ ေနသျဖင့္ ခံုဖိနပ္ ႏွင့္ အေပါက္ခံရ၍ ေခါင္းေပါက္ဖူး၏။ ထုိအခါမွ ကၽြန္ေတာ္၏ ရန္ျဖစ္ဘက္ကို လိုက္ေလရာ ေခါင္းမူး၍ မမီ။ ထိုလိုက္သည့္ အခ်ိန္ကား သတၱိေကာင္းပါ၏။ ေခါင္းမူးလာ၍ ေခါင္းစမ္း ၾကည့္၍ ေသြးေတြ ျမင္သျဖင့္ ေခါင္းေပါက္မွန္း သိေသာအခါ ကၽြန္ေတာ္ငိုေလေတာ့သည္။ သတၱိေခသြား ေလေတာ့သည္။ ရြယ္တူ ကေလးခ်င္းမ်ား ေပၚတြင္ တစ္ခါတေလ အႏုိင္က်င့္ခ်င္သည့္ စိတ္ကား ရွိသည္။ တစ္ခါတြင္ကား ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေနစဥ္ ၾကက္ေတာင္႐ိုက္ ကစားျခင္းမွ ေက်ာင္းသား ႏွစ္ေယာက္ ရန္ျဖစ္ရာ ေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္ ထိပ္ေပါက္၏။

သို႔ျဖစ္၍ ထိပ္ေပါက္ခံရေသာ ေက်ာင္းသား မိဘမ်ားက ဘုန္းႀကီးအား ေလွ်ာက္ရာ ဘုန္းႀကီးက ဤကစားမ်ဳိးကို အားလံုး ေက်ာင္းသားမ်ား ေက်ာင္း၀င္းအတြင္းမွာ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အျပင္မွာ ေသာ္လည္းေကာင္း မကစားရဟု ပညတ္ေလသည္။ ထုိပညတ္ခ်က္ကို ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ညီအစ္ကို ၀မ္းကြဲမ်ားက သေဘာမက်သျဖင့္ အာဏာဖီဆန္ကာ ရြာထဲတြင္ ကစားေလေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကစားေန သည္ကို အျခား ေက်ာင္းသား တစ္ဦးႏွစ္ဦးက ျမင္၍ ဘုန္းႀကီးထံ သြားေရာက္ တိုင္တန္းေသာ အခါ ဘုန္းႀကီးက ကၽြန္ေတာ့္မိခင္ႏွင့္ ဦးေလးမ်ားကိုပါ ေခၚ၍ ၎တို႔ေရွ႕တြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔အား ျပင္းထန္စြာ ႐ိုက္ႏွက္ ေလေတာ့သည္။

ကၽြန္ေတာ္မွာ ပထမ ႀကိတ္ခံေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းတြင္ သတၱိ မေကာင္းႏုိင္ ေတာ့ဘဲ ငိုေလေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ ထိုသို႔ သြားေရာက္ တိုင္တန္းသူ ေက်ာင္းသားကို ယေန႔တိုင္ အခဲမေက်ခ်င္လွ။ ဤကဲ့သို႔ အလုပ္ပို ေမတၱာကို မ်က္ႏွာလို မ်က္ႏွာရ အထက္လူႀကီးအား တိုင္ျခင္းေတာျခင္းကို ငယ္ငယ္ ကေလးကစ၍ ယေန႔တိုင္ ကၽြန္ေတာ္ အထူး စက္ဆုပ္လွသည္။ ယခု ေခတ္သစ္ ေက်ာင္းမ်ားတြင္ ေက်ာင္းသားမ်ားအား ဤအက်င့္မ်ဳိးကို အားမေပးဘဲ ေဖ်ာက္ဖ်က္ ေစသင့္ေလသည္။ ဤ အက်င့္မ်ဳိးကား အက်င့္ယုတ္ ျဖစ္ေလသည္။

အပုိင္း (၄) အား ဆက္လက္ တင္ျပေပးသြားပါမည္။

မွတ္ခ်က္ - စာဖတ္သူမ်ား အဆင္ေျပေစေရး အတြက္ အပုိင္း (၇) ပုိင္းခြဲ၍ တင္ျပေပးသြားမည္ ျဖစ္ပါသည္။


Ref: https://www.facebook.com/royalheromedia


ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ကိုယ္တိုင္ေရး အတၳဳပၸတၱိ (အပုိင္း -၂)


ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ကိုယ္တိုင္ေရး အတၳဳပၸတၱိ (အပုိင္း -၂)

လူ႐ိုင္းကား ၾကမ္း၏။ ခက္ထန္၏။ သို႔ေသာ္ ျဖဴေျဖာင့္၏။ တည္ၾကည္၏။ လြတ္လပ္၏။ က်န္းမာ၏။ သန္စြမ္း၏။ ငါ့ျမင္း ငါ့စိုင္း ေညာင္ကိုင္း ေရာက္ေရာက္ ဆုိသည္ကို ကၽြန္ေတာ္ႀကိဳက္၏။ ကၽြန္ေတာ့္၏ စိတ္တြင္ အင္မတန္ စိုျပည္ လတ္ဆတ္ေသာ ဘ၀ ဟု ယူဆသည္။ ဗမာျပည္ရွိ လူသည္ လူ႐ိုင္းမ်ဳိး ဘ၀ ေရာက္ခ်င္ ေရာက္သြားပါေစ လြတ္လပ္ခ်မ္းသာစြာ ေခါင္းေဆာင္ ေနႏုိင္ၿပီ ဆိုလွ်င္ မလြတ္လပ္ေသာ လူ႕ယဥ္ေက်း ဘ၀ထက္ ကၽြန္ေတာ္ အဆတစ္ရာ ႀကိဳက္သည္။ ႏွစ္သက္သည္။ စိမ္းလန္း စိုျပည္ က်ယ္ျပန္႔ေသာ လြင္ျပင္႐ိုင္း ေပၚတြင္ လက္ပန္းေပါက္ ခတ္၍ လြတ္လြတ္ လပ္လပ္ ျမဴးတူး ေအာ္ဟစ္ေနလိုသည္။

ငယ္ငယ္တုန္းက ကၽြန္ေတာ္ အတီးအမႈတ္၊ အက အခုန္ အေတာ္ ၀ါသနာပါ၏။ အထူးသျဖင့္ ဆိုင္းတီး အေတာ္၀ါသနာပါသည္။ စားပြဲျဖစ္ေစ၊ ေခါက္စရာ ေတြ႕လွ်င္ အၿမဲ ေခါက္ေလ့ရွိရာ ကၽြန္ေတာ္၏ လက္မွာ ယေန႔တိုင္ အခ်ိန္မွန္မွန္ လက္ေရကြာက် ခဲ့ေလသည္။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ အနည္းငယ္ ၾကီးျပင္း လာသည္ႏွင့္ လူႀကီးမိဘမ်ားက ကၽြန္ေတာ့္အား အတီးအမႈတ္ ၀ါသနာကို ခြင့္မျပဳ။ နဂို၀ါသနာ မဟုတ္၍လား မသိ။ယခု ဤစိတ္မ်ဳိး ေပ်ာက္ျပယ္သေလာက္ ရွိခဲ့ၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ကား ငယ္ငယ္ကေလးက ယေန႔တိုင္ လူေရာ စိတ္ေရာ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသည္ ဆိုသည့္ အခ်က္ကို နားမလည္ခဲ့။ နားလည္ရန္လည္း မႀကိဳးစားခဲ့။ ႀကိဳးလည္း မႀကိဳးစားခ်င္။ ကၽြန္ေတာ္ ကား စကား အေျပာအဆို မဖြယ္ မယဥ္ေက်း။

အသက္ (၈) ႏွစ္ထဲ ေရာက္၍ ေက်ာင္းစေနသည့္ အခါ၌ပင္ ဘုန္းႀကီးကို ဘုန္းႀကီးစကားျဖင့္ မေလွ်ာက္တတ္။ အမူအရာလည္း ၾကမ္း၏။ အလိုက္လည္း မသိ။ ညစ္လည္း ညစ္ပတ္သည္။ ကိုယ့္စည္းကမ္း ဟူ၍လည္း တစ္ခုမွမရွိ။ အသက္ ေလးငါးေျခာက္ႏွစ္ တိုင္ေအာင္ အိပ္ရာတြင္ ေသးပါ၏။ မီးဖိုကို ညညရွိခိုး၍ “အရွင္စဖိုည၊ ကၽြန္ေတာ္ မေန႔”ဆိုခဲ့ရသည္ကို အမွတ္ရ ေသးသည္။ အသက္ (၁၅) ႏွစ္ထဲ ေရာက္သည့္ အခါ၌ ပင္ အျခားအရပ္ အိမ္တစ္အိမ္ တစ္ည ေသးပါဖူးသည္။ ထုိအခါကား ကၽြန္ေတာ္သည္ ေရနံေခ်ာင္းၿမိဳ႕၊ အမ်ဳိးသား အထက္တန္း ေက်ာင္းမွ ေျခာက္တန္း ေအာင္၍ ခုနစ္တန္း အ၀င္ ေက်ာင္းအျပန္ ျဖစ္သည္။

ကၽြန္ေတာ္၏ အစ္ကို အႀကီးဆံုး မွာလည္း ၎ႏွစ္တြင္ ဘီအက္စ္စီ သခ်ၤာဂုဏ္ထူးတန္း ကို ေအာင္ခဲ့၍ ေရနံေခ်ာင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေက်ာင္းတြင္ မိမိ ေက်ာင္းေဟာင္း ျဖစ္သည့္အတိုင္း ေက်ာင္းဆရာ ၀င္ေရာက္ လုပ္ကိုင္ရန္ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ အတူပင္ လုိက္ပါလာေလသည္။ ထိုအခါ ေရနံေခ်ာင္းၿမိဳ႕ သို႔ နတ္ေမာက္မွ သြားသည့္နည္း မွာ ေတာင္တြင္းႀကီး သို႔ ရထားစီး၊ ေတာင္တြင္းႀကီး မွ မိေက်ာင္းရဲသို႔ ကားစီး၊ မိေက်ာင္းရဲ မွ ေရနံေခ်ာင္း သို႔ သေဘၤာစီး၊ သို႔မဟုတ္ လွ်င္ မေကြးသို႔ ဘတ္စကားစီး၊ မေကြးမွ သေဘၤာစီး ရေလသည္။ ႏွစ္ရက္ ၾကာေလသည္။ ေနာက္၌ကား ေက်ာက္ပန္းေတာင္း မွတစ္ဆင့္ မီးရထား တစ္တန္၊ ေမာ္ေတာ္ကား တစ္တန္ သြား၍ ေရနံေခ်ာင္းသို႔ ေန႔ခ်င္းေပါက္ ေလသည္။

ထုိႏွစ္တြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မေကြး မွတစ္ဆင့္ သြားၾကသည္။ မေကြးၿမိဳ႕ တြင္ အပ်ဳိေပါက္စ ခပ္ေခ်ာေခ်ာ မိန္းကေလးရွိေသာ အသိအိမ္တြင္တည္းခိုၾကသည္။ လူပ်ဳိေပါက္စ ျဖစ္ေသာ ကၽြန္ေတာ္မွာ သူစိမ္းတစ္ရံစာ အိမ္တြင္ မေနတတ္။ အထူး ရွက္တတ္သည္။ မိန္းကေလးႏွင့္ ဆိုလွ်င္ သာ၍ပင္ ရွက္တတ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ထုိည အိပ္ခါနီး ရွက္လြန္း၍ ေသးမေပါက္မိ။ ညအိပ္သည့္အခါ မေအာင့္ႏုိင္ဘဲေသးပါေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ပါၿပီးမွ သိေလသည္။ ဤမွ် ကၽြန္ေတာ္ မသိမ္ေမြ႕။

ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားထဲတြင္ ကၽြန္ေတာ္ အငယ္ဆံုး ျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္စံခ်ိန္ႏွင့္ ၾကည့္လွ်င္ ကၽြန္ေတာ္ အလိုလိုက္ ခံရဆံုးျဖစ္၏။ အဆိုးဆံုး ဟုလည္း အိမ္နီးနားခ်င္းပါမက ရြာနီးနားခ်င္းပါ အသိအမွတ္ျပဳခံရ၏။ ကၽြန္ေတာ္၏ အထက္အစ္ကို ကိုေအာင္သန္းႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္မွာ အသက္ (၃) ႏွစ္ခြဲ၊ (၄) ႏွစ္မွ်ကြာ၏။ သူႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ကား ငယ္ငယ္က ရန္ျဖစ္ဖက္ျဖစ္၏။ သူက လက္ျမန္၏။ ကၽြန္ေတာ္က အားႀကီး၏။ မခ်ိန္မဆ လက္လြတ္စပယ္ လုပ္ခဲ့၏။ သူက ႏု၏။ မင္းသား က်ခ်င္၏။ ကၽြန္ေတာ္က ၾကမ္း၏။ သူသည္ အစားအေသာက္ အေနအထိုင္မွစ၍ သပ္ရပ္၏။ အစားဆိုလည္း အစားတိုင္းမစား။ စားေသာက္ ေနသည့္အခါ အစာေျမႀကီးေပၚသို႔ က်သြားလွ်င္ သူသည္ မစားေတာ့။

ကၽြန္ေတာ္က ဖုတ္ဖက္ခါ၍ စားႏုိင္လွ်င္ စား၏။ သူက အ၀တ္မ်ားကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္၀တ္တတ္၏။ သူသည္ ေျမႀကီးၾကမ္းမ်ားေပၚတြင္ မည္သည့္အခါမွ တံုးလံုးမလွဲ။ ကၽြန္ေတာ္က ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ လွဲဖူး၏။ သူကပါး၏။ လ်င္၏။ ကၽြန္ေတာ္က ထူ၏။ ေအး၏။ ကၽြန္ေတာ္၏ ၿမိဳ႕ကား ရြာသာသာ ေတာအရပ္ပင္ ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ ငယ္စဥ္က ယခုထက္ပင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အရပ္မွာ ေတာက်၏။ ထုိအခါ ကလီဖား ေခၚ ဆံပင္ညႇပ္ ကုလားတစ္ေယာက္ တေလသာ ရွိ၏။ သို႔ျဖစ္ရာ ၎ ကလီးဖားမွာ လက္မလည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အား ကတံုးရိတ္ရန္၊ တစ္ခါတစ္ခါ ရိတ္တတ္သည့္ အိမ္နီးခ်င္းတို႔ကို ခိုင္းရေလသည္။

တစ္ခါ တစ္ခါ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဖခင္ ကိုယ္တိုင္ ရိတ္ေပးေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္၏ ဖခင္မွာ ယခု ကြယ္လြန္သည္မွာ (၁၅) ႏွစ္ ေက်ာ္ေလၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္၏ ဖခင္သည္ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ အမူအရာမွာ အေတာ္ဆင္သည္။ တစ္ေန႔ ေန၍ စကားတစ္ခြန္း မေျပာ။ မ်က္ႏွာထား ဆိုး၏။ ဆိုးသည့္အထဲ ေက်ာက္ေပါက္ မာ မ်ားလည္း ရွိ၏။ ေလာကြတ္ မရွိ၊ ဟန္ မရွိ၊ ဖာသိဖာသာ ေနတတ္၏။ အကိုင္အတြယ္၊ အသြားအလာ၊ အမူအရာ ၾကမ္း၏။ ျငင္းမိလွ်င္ ေလွ်ာ့မေပး တတ္။ သို႔ေသာ္ စိတ္ႏွလံုးက အထူး ေျဖာင့္စင္း၏။ စကားတည္၏။ အပို မေျပာ။ ထို႔ေၾကာင့္ ေရွ႕ေနစာေမးပြဲ ၀င္ထားေသာ္လည္း ေရွ႕ေနလိုက္၍ စားသည္ကို ကၽြန္ေတာ္ မမွတ္မိ။ ယာလုပ္၊ ကုန္ကူး၊ ေငြေခ်း၍သာ စီးပြားျဖစ္သည္။ စီးပြားျဖစ္ျခင္း မွာလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ မိခင္၏ ဒိုးတူ ေဘာင္ဖက္ ကူညီမႈ ေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္ေလသည္။

ကၽြန္ေတာ္ တို႔အား အျခားသူ တစ္ဦးဦးက ေခါင္းရိတ္ေပးလွ်င္ အင္မတန္ ညင္သာ၏။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေဖေဖက ဓားမ ထက္မထက္ကို ေကာင္းေကာင္း မေသြးဘဲ အတင္းတြန္းခ်၍ ရိတ္၏။ အထူးပင္ ေခါင္းရည္ နာ၏။ ကၽြန္ေတာ္ တို႔သည္ ၎ ေခါင္းရိတ္မည့္ အခါကို ရြံ႕၏။ တြန္႔၏။ သို႔ေသာ္ ေခါင္းရိတ္သည့္ အခါတိုင္း ကၽြန္ေတာ့္ အစ္ကိုက အၿမဲငို၏။ ငိုတိုင္း ေခါင္းပုတ္ခံရ၏။ ကၽြန္ေတာ္က မငို၊ ႀကိတ္ခံ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေခါင္းပုတ္လြတ္၏။

အပုိင္း (၃) အား ဆက္လက္ တင္ျပေပးသြားပါမည္။

မွတ္ခ်က္ - စာဖတ္သူမ်ား အဆင္ေျပေစေရးအတြက္ အပုိင္း (၇) ပုိင္းခြဲ၍ တင္ျပေပးသြား ပါမည္။ ေနာက္ၿပီး PDF ျဖင့္လည္း ရယူႏုိင္ရန္ ေဆာင္ရြက္ ေပးသြားပါမည္။


Ref: https://www.facebook.com/royalheromedia




{ ဥပကနဲ႔ မဆာဝါ } သဘာဝလြန္ ရာဂမႊန္ေတာ့ ကာမကၽြန္ ျဖစ္ရ ~

သဘာဝလြန္ ရာဂမႊန္ေတာ့ ကာမကၽြန္ ျဖစ္ရ ~

 Facebook မွ ျပန္လည္ ကူးယူ ေဖာ္ျပေပးျခင္း ျဖစ္ပါသည္။



တိုင္းျပည္ တာ၀န္ကို ေက်ပြန္စြာထမ္းေဆာင္ရင္း က်ဆံုးသြားေသာ ညီေနာင္ ရဲေဘာ္မ်ားအား ဤပံုေလးျဖင့္ ဂုဏ္ျပဳအပ္ပါသည္။



ဒီပံုေလးကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္လည္း အျမဲတမ္း သစ္လြင္ေနဆဲ ခံစားမႈကို ထိခိုက္မိဆဲပါ။ မိမိအိမ္ရဲ႕အေ၀းတစ္ေနရာမွာ တိုင္းျပည္ တာ၀န္ကို ေက်ပြန္စြာထမ္းေဆာင္ရင္း က်ဆံုးသြားေသာ ညီေနာင္ ရဲေဘာ္မ်ားအား ဤပံုေလးျဖင့္ ဂုဏ္ျပဳအပ္ပါသည္။

ေ၀ဟင္ခ်စ္သူ

Ref: https://www.facebook.com/royalheromedia



ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ကိုယ္တိုင္ေရး အတၳဳပၸတၱိ (အပုိင္း -၁)


ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ကိုယ္တိုင္ေရး အတၳဳပၸတၱိ (အပုိင္း -၁)

အခန္း( ၁ )

ဇာတိေျမလတ္ ဟု ေခၚေသာ ဗမာျပည္၏ အပူပိုင္းဇုန္ ျဖစ္ေသာ မေကြးစီရင္စု၊ ယခု ေရနံေခ်ာင္း ခ႐ိုင္အတြင္း ပ်ဥ္းမနား၊ ေက်ာက္ပန္းေတာင္း ရထားလမ္း တစ္၀က္ခန္႔ တြင္ အပူပိုင္း ဇုန္ကုန္းေျမျပင္မ်ား ျဖစ္ေသာ ႏွမ္း၊ပဲႏွင့္ ၎ဆီမ်ား ထြက္၍ ကုန္ေရာင္းကုန္၀ယ္ အေတာ္ တြင္က်ယ္ေသာ ၿမိဳ႕ကေလး တစ္ၿမိဳ႕ ရွိေလသည္။ မီးရထား ဘူတာ႐ံု အနီးအနားတြင္ မီးရထား ဘက္မွ ေဆာက္ထားေသာ အိမ္တန္းလ်ားမ်ားႏွင့္ ပြဲစားကုန္သည္ ဆိုင္မ်ား အနည္းငယ္ ရွိေလသည္။ ဘူတာ၏ ၀ဲယာ ပတ္လည္ တုိ႔တြင္ ေျမပဲ ႏွမ္းခင္း တို႔ရွိေလသည္။ ထုိယာခင္းမ်ားမွ ေက်ာ္လြန္၍ အေရွ႕စူးစူးသို႔ ၾကည့္လွ်င္ ေရးေရး ထင္ေသာ ေတာင္တန္းမ်ားကို ေနာက္က ခံကာ ေတာရေက်ာင္းႏွင့္ ကမၼ႒ာန္း ထုိင္သူတို႔၏ ဂူလိုဏ္မ်ားကို ေတြ႕ႏုိင္ေပသည္။ ထုိဂူ၏ အေနာက္ေျမာက္ ယြန္း ကိုက္ေလးရာခန္႔ ေပၚ၌ “ခေပါင္းကုန္း”(သို႔မဟုတ္) န-က်ားကူး ေခၚေသာ အိမ္ေျခတစ္ရာ ခန္႔ရွိ ရြာကေလး ရွိေလသည္။

ယင္းေခ်ာင္း ဟု ေခၚေသာ သဲေခ်ာင္းႀကီး၏ တစ္ဖက္ကမ္း (အေနာက္ ဘက္ကမ္း) ၌ကား ယာခင္း၊ လယ္ကြင္းျပင္ မ်ားႏွင့္ ဥယ်ာဥ္ အခ်ဳိ႕ကို ေတြ႕ရေပသည္။ ထုိမွ လြန္လွ်င္ ေတာင္ကုန္း က်က် ေနရာတြင္ အေရွ႕ဘက္မွ တာေျမာင္း ခံထားေသာ အိမ္ေျခ (၂၀၀) ခန္႔ရွိ ရြာ တစ္ရြာ ရွိေလသည္။ ရြာ၏ ေျမာက္ဘက္တြင္ ကပ္လ်က္ (ေရွး လူႀကီးမ်ား ေျပာသလို) ေလာကဓာတ္ ျမန္မာ အထက္တန္း သင္ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္း ရွိေလသည္။ ထိုမွ ယာတစ္ခင္း အလြန္တြင္ (၅)ရက္ တစ္ေစ်းဖြင့္ရာ ေစ်းပိုင္း ရွိေလသည္။ ထုိမွလြန္လွ်င္ ပုလိပ္ ဂါတ္တန္းလ်ား မ်ား ရွိေလသည္။ ထုိအနီးတြင္ စာတိုက္ ရွိေလသည္။ ထို စာတိုက္ကို အေနာက္ေျမာက္ ေစာင္းေစာင္း မလွမ္းမကမ္း တြင္ အိမ္ေျခ (၁၅၀)ခန္႔ ရြာတစ္ရြာ ရွိျပန္ေလသည္။


စာတိုက္ႏွင့္ ေရွ႕တည့္တည့္ ေပတစ္ရာ ႏွင့္ ေျမတလင္း ေျပာင္ေျပာင္ ကို ေက်ာ္လြန္၍ ကိုက္ (၁၀၀) ခန္႔ အကြာတြင္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္းႏွင့္ ကပ္၍ ၿမိဳ႕အုပ္ ရွိသည္။ ထိုဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ႏွင့္ဆက္၍ ေထာင့္မွန္ (Right angle) က်ကာ (၁၅) ေပ ခန္႔ျမင့္ေသာ အုတ္တံတိုင္းႀကီး ေလးဖက္ ေလးတန္ ၿခံရံလ်က္ ေစတီငယ္မ်ား အလယ္တြင္ ေရႊေရာင္ တေျပာင္ေျပာင္ ေတာက္ ေနေသာ ေစတီေတာ္ႀကီး တစ္ဆူႏွင့္ သပ္ရပ္ခမ္းနားေသာ ဇရပ္၊ တန္ေဆာင္း၊ ေက်ာက္ကုန္းမ်ား ရွိေလသည္။ ထုိမွ ေျမာက္ဘက္ မလွမ္းမကမ္း တြင္ကား အိမ္ေျခ (၁၀၀) ေက်ာ္ ရြာတစ္ရြာ ရွိျပန္ေလသည္။ ထုိရြာမ်ား အနက္ ရြာႀကီး သဖြယ္ အိမ္ေပါင္း အမ်ားဆံုး ႏွင့္ ဆိုင္ကႏၷား အေတာ္အတန္ ရွိ၍ စာေရး၊ စာခ်ီ၊ ၿမိဳ႕အုပ္၊ ေရွ႕ေန၊ ကုန္သည္မ်ား ေနၾကေသာ ရြာကား ဆိုခဲ့ၿပီးသည့္ သဲေခ်ာင္းႀကီး အေနာက္ဘက္ ကမ္း ေတာင္ကုန္း ေပၚတြင္ တည္လ်က္ ရွိေသာ ရြာပင္ ျဖစ္ေလသည္။

ထုိရြာကို နတ္ေမာက္ ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ ေတာင္ရြာ ဟူ၍ လည္းေကာင္း ေခၚၾကေလသည္။ ထုိရြာကိုသမိုင္းစာ အရကား ပီဠိယကၡမင္း တည္ေထာင္ သြားသည္ဟု ဆိုေလသည္။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္၏ ေဘး မွတ္တမ္း အရကား ပုဂံေခတ္ အေနာ္ရထာမင္းေစာ အခ်ိန္အခါ ေလာက္ တြင္ ထုိရြာကို စတင္ တည္ေထာင္ခဲ့သည္ ဟု မွတ္သား ဖူးသည္။ ထုိရြာ၏ ေျမာက္ဘက္စြန္း၌ တစ္ရြာလံုးရွိ အိမ္၀ိုင္းမ်ား အနက္အက်ယ္ဆံုး အိမ္၀ိုင္းႀကီး ထဲတြင္ ဧရာမ အိမ္ႀကီး ရွိေလသည္။ မူလက ဆင္တစ္ရပ္ခန္႔ ၀င္ႏုိင္ေအာင္ ျမင့္၍ အေဆာင္ေပါင္း မ်ားစြာ ရွိေသာ္လည္း ထုိအခါက အေတာင္ (၈) ေတာင္ ခန္႔မွ်သာ ရွိေတာ့သည္။ အိမ္အျမင့္မွာ လည္း (၃) ေပခြဲခန္႔သာ ရွိေတာ့သည္။ ထုိအိမ္ႀကီးကား ေရွးျမန္မာမင္း လက္ထက္က နတ္ေမာက္ၿမိဳ႕၊ ၿမိဳ႕သူႀကီး အိမ္ပင္ ျဖစ္ေလသည္။ ယခုကား အိမ္ မရွိေတာ့ၿပီ။ ထိုအိမ္ေနာက္ ေဖးေဆာင္ငယ္တြင္ ကၽြႏ္ုပ္အား ဖြားျမင္ ခဲ့ေလသည္။

ကၽြန္ေတာ့္ကို ေမြးဖြားစဥ္ အခါက ကၽြန္ေတာ္တို႔ နတ္ေမာက္သို႔ မီးရထားလမ္း မေပါက္ေသး။ သို႔ေသာ္ ရည္ရြယ္ခ်က္ကား ထားၿပီးျဖစ္ ေလသည္။ ယခုအခါ ကဲ့သို႔ အနည္းငယ္မွ် ၿမိဳ႕ မဆန္ဘဲ ေတာရြာစုႀကီး တစ္ရြာမွ်သာ ျဖစ္ေလသည္။ နံနက္ ညေနခင္းမ်ားတြင္ ခေလာက္သံ တေဒါင္ေဒါင္၊ ေန႔လယ္ ေန႔ခင္းမ်ား တြင္ ရက္ကန္းသံ တႁခြင္ႁခြင္ ႏွင့္ ၾကားရတုန္းပင္ ရွိေလသည္။
အခ်ိန္ကား (၁၉၁၅) ခု၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ျဖစ္၍ ပထမ ကမၻာစစ္ႀကီး၏ ဒုတိယႏွစ္ထဲ တြင္ ျဖစ္ေပသည္။ ထိုအခ်ိန္ ထိုအခါကား ဂ်ာမနီသည္ ေရငုတ္သေဘၤာမ်ား ျဖင့္ ၿဗိတိသွ်ေရတပ္တို႔အား အႀကီးအက်ယ္ ဒုကၡေပးေနသည့္ အခ်ိန္အခါ ျဖစ္ေလသည္။ အေနာက္ စစ္မ်က္ႏွာျပင္ဟု ေခၚေသာျပင္သစ္ႏွင့္ ဂ်ာမနီတို႔ စစ္ခင္းရာ မ်က္ႏွာ၌ကား ပထမအႀကိမ္ တိုက္ပြဲႀကီးမ်ား မွာ မၿပီးမဆံုးႏိုင္ေသာ ေသာင္မတင္ ေရမက် ေရွ႕မတိုးေနာက္မဆုတ္ အေျခအေနပင္ ရွိေလသည္။ အေရွ႕မ်က္ႏွာျပင္ ဟုေခၚေသာ ႐ုရွားစစ္ခင္းရာ မ်က္ႏွာမွာကား မဆူးရိရာႏွင့္ ၀ါဇနစ္ဇူ စစ္ပြဲႀကီးမ်ား ျဖစ္ပြားလ်က္ ရွိၾကေလသည္။

ထုိႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ (၁၃) ရက္၊ (၁၂၇၆) ခု၊ တေပါင္းလဆန္း (၁) ရက္၊ စေနေန႔ နံနက္ လင္းအားႀကီး အခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ္သည္ လူ႕ျပည္သို႔ ပထမဆံုး ေရာက္ရွိ လာခဲ့ရေပသည္။ ေဖေဖာ္၀ါရီလ (၁၃) ရက္ေန႔ ကား နာမည္ေက်ာ္ နကၡတ္ေဗဒင္ ဆရာႀကီး ကီ႐ို၏ ေျပာၾကားခ်က္ အရ ဆိုလွ်င္ တိုင္းျပည္တစ္ျပည္ ၏ အစိုးရထီးနန္း တို႔ကို ၿဖိဳဖ်က္ႏိုင္စြမ္းေသာ သူမ်ားကို ေမြးဖြားတတ္ေသာ ဇာတာ ဟု ေဟာထား ေလသည္။ ထုိေန႔တြင္ ေမြးဖြားေသာ ကၽြန္ေတာ္မွာ သူပုန္ေလာင္းကေလး ျဖစ္သည္ကို ထုိအခါက မည္သူမွ် ထူးထူးျခားျခား ထည့္သြင္း စဥ္းစားျခင္း မျပဳခဲ့ၾကေခ်။

ကၽြန္ေတာ္ ေမြးဖြားသည္ ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ကၽြန္ေတာ္၏ ဇာတာအမည္မွာ (ထိန္လင္း) ျဖစ္ေလသည္။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ့္အထက္ အစ္ကို ကိုေအာင္သန္း ႏွင့္ နာမည္လိုက္ေအာင္ ေအာင္ဆန္း ဟု ေခၚတြင္ ခဲ့ေလသည္။ ေမြးဖြားစဥ္က ကၽြန္ေတာ္ မထူးဆန္းလွ ေသာ္လည္း ထိုင္ႏုိင္ ထႏုိင္ေသာ ကေလးဘ၀မွ စ၍ ကၽြန္ေတာ္သည္ ထူးျခားခဲ့သည္။ ဂြက်ခဲ့သူ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္တုန္းက ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ စကားမေျပာတတ္ ရကား။ လူႀကီးမိဘမ်ားမွာ ဆြံ႕အ၍ပင္ ေနသလားဟု စိုးရိမ္ ေၾကာင့္ၾက ခဲ့ေလသည္ ဟု သိရေလသည္။ အနာအဖ်ား ထူသည္။ အစားၾကဴး သည္။ အမဲ သား၊ငါးကို အလြန္ ႀကိဳက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္၏ မိခင္ ေစ်းသြားရာ ရံဖန္ရံခါ ကၽြန္ေတာ့္ကို ခ်ီ၍ သြားေလသည္။ တစ္ခါေသာ္ အမဲသားစိမ္းကို အတင္းလု၍ စားမည္ျပဳသည္ဟု ကၽြန္ေတာ့္ မိခင္က ျပန္၍ ေျပာျပသျဖင့္ သိရေပသည္။ လူ႐ိုင္း ဘ၀က ကၽြန္ေတာ္လာသလား မသိ။ ယေန႔အထိ လူ႐ိုင္းသေဘာမ်ဳိး ေနခ်င္သည့္ စိတ္ထားမ်ား ရွိသည္။ ရံဖန္ရံခါ လူယဥ္ေက်းမ်ား ႏွင့္ အသားမက် ခဲ့ေခ်။ မ်က္စိေနာက္ ျမင္ျပင္းကပ္ လာသည္။ ထုိအခါ လူယဥ္ေက်းမ်ား ႏွင့္ ငါလူ႐ိုင္းဟု ဇာတိ ခြဲပစ္ခ်င္သည့္ စိတ္မ်ား ရွိသည္။

အပုိင္း (၂) အား ဆက္လက္ တင္ျပေပးသြားပါမည္။


မွတ္ခ်က္ - စာဖတ္သူမ်ား အဆင္ေျပေစေရးအတြက္ အပုိင္း (၇) ပုိင္းခြဲ၍ တင္ျပေပးသြား ပါမည္။ ေနာက္ၿပီး PDF ျဖင့္လည္း ရယူႏုိင္ရန္ ေဆာင္ရြက္ ေပးသြားပါမည္။

Ref: https://www.facebook.com/royalheromedia



မိုးရြာလွ်င္ တူရိယာသံစံု ထြက္ေသာ အိမ္


မိုးရြာလွ်င္ တူရိယာသံစံု ထြက္ေသာ အိမ္

30 DECEMBER 2012

မိုးရြာရင္ လူတီးစရာ မလိုပဲ အလိုအေလ်ာက္ သံစံု ထြက္တဲ့ အိမ္ အျပင္မွာ တကယ္ရွိပါတယ္။

ဂ်ာမနီႏိုင္ငံ၊ Saxony ျပည္နယ္ Dresden ျမိဳ ႔ထဲမွာ ျဖစ္ျပီး အႏုပညာရွင္နဲ႔ ဒီဇိုင္နာမ်ား ျဖစ္တဲ့ Christoph Roßner, Annette Paul နဲ႔ Andre Tempel တို႔က ဖန္တီးထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ သံုးေယာက္ေနတဲ့ တိုက္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။

အိမ္ေခၚမိုးက က်လာတဲ့ မိုးေရကို အသံုးျပဳလို႔ ပုေလြ၊ အေနာက္တိုင္း ႏွဲ တစ္မ်ိဳး ျဖစ္တဲ့ ဆက္ဆုိဟြန္း (Saxophone) ေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ဖန္တီး ထားပါ တယ္။ အခ်က္မွန္မွန္ ထြက္ေအာင္လည္း တစ္ခါတည္း အီလက္ထေရာနစ္ ဆားကစ္ ခ်ိန္သလုိ ခ်ိန္ျပီးသား ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ မိုးရြာျပီဆုိတာနဲ႔၊ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား၊ ဘယ္ေလာက္နည္းနည္း အေနာက္တိုင္း စစ္တီးဝိုင္း သုိ႔မဟုတ္ အကတီးဝိုင္းက သံစဥ္မ်ားကို ၾကားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

၎တို႔ရဲ႕ တီထြင္ဆန္းသစ္မႈေၾကာင့္ လာေရာက္ ေလ့လာသူမ်ားန႔ဲ အျမဲ စည္ကားလ်က္ ရွိေၾကာင္း သိရပါတယ္။
--
Ref: wiki
ရိုးရာေလးသတင္း




ေဆးလိပ္ႏွင့္ ႏွလံုးေရာဂါ



ေဆးလိ္ပ္ မေကာင္းေၾကာင္း ေရးလြန္းလို႔ ေဆးလိပ္ကုမၸဏီ ေတြက အျမင္ကပ္ ေနေလာက္ျပီ ထင္ပါတယ္။ ႏွစ္စဥ္ စက္တင္ဘာလ ၂၈ ရက္ေန႔က ကမၻာ႔ႏွလံုးမ်ားေန႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ကမၻာ႔ ႏွလံုးေစာင္႔ေရွာက္ေရး အဖြဲ႔ၾကီးမွ ဦးစီးၿပီး ႏွစ္စဥ္ က်င္းပေနတဲ႔ ဒီေန႔မွာ တစ္ခုခုေရး ခ်င္တာနဲ႔ ေဆးလိပ္ မေကာင္းေၾကာင္း ကိုပဲေရးဖို႔ ဆံုးျဖတ္ လိုက္ပါတယ္။

ဒီႏွစ္ ကမၻာ႔ႏွလံုး မ်ားေန႔ရဲ႔ ေဆာင္ပုဒ္ ကလည္း ႏွလံုး အႏၱရာယ္ သိရွိ ကာကြယ္ (Do you know your risk?) ဆုိေတာ႔ စာဖတ္သူ ေတြထဲ မွာ မသိတဲ႔သူ သိေအာင္ သိျပီးသားသူ ပိုျပီး သတိထား မိေအာင္ ဒီေခါင္းစဥ္ ေလးကို ေရြးခ်ယ္လိုက္ ပါတယ္။ သိျပီးသားသူဆို တဲ႔ထဲ မွာဆရာ၀န္ေတြက ထိပ္ဆံုးကပါ။ ကြၽန္ေတာ္ အခု စာသင္ ေနတဲ႔ေဆးရံုက ႏွလံုးအထူးကု ေဆးရံုၾကီး တစ္ခုပါ။Ward တစ္ခုထဲမွာ အတူတူ အလုပ္လုပ္ ေနတဲ႔ လက္ေထာက္ ဆရာ၀န္ (၁၅) ေယာက္ခန္႔ ရွိပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႔ DUTY COAT ထဲမွာ ေဆးလိပ္ဘူး ကိုယ္စီ ရွိၾကပါတယ္။ မနက္ပိုင္း လူနာၾကည္႔ခ်ိန္ ျပီးတာနဲ႔ smoking zone (ေဆးလိပ္ေသာက္ ရန္ သတ္မွတ္ ထားေသာေနရာ) ကို ေျပးၾကတာပါပဲ။

သူတို႔အတြက္ လူနာၾကည္႔ခ်ိန္ (၁)နာရီ ေလာက္ကို ခက္ခက္ခဲခဲ ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ႔ ရပံုပါပဲ။ ေနာက္ ပါေမာကၡၾကီး။ သူကေတာ႔ ေန႔လည္းပိုင္း စာသင္ခန္းမွာ (၄၅) မိနစ္စာ သင္ျပီး တာနဲ႔ ေဆးလိပ္ေသာက္ နားခ်ိန္ ေပး ပါတယ္။ ေဆးလိပ္ တစ္လိပ္ကုန္မွ စာသင္ခန္း ကို ျပန္လာ ပါတယ္။ ဆရာ၀န္ေတြ ကိုယ္တိုင္ နစ္ကိုတင္း ရဲ႔ သားေကာင္ေတြ ျဖစ္ေန ၾကပါတယ္။ သာမန္ စာဖတ္ သူေတြကေတာ႔ ေဆးလိပ္နဲ႔ အသက္ရွဴ လမ္းေၾကာင္း ဆိုင္ရာ ေရာဂါေတြ ဆက္ႏြယ္ေန တယ္ ဆိုတဲ႔ အေၾကာင္း သိျပီး ၾကမွာပါ။ ႏွလံုး က်န္းမာေရးနဲ႔ ပက္သက္ရင္ေတာ႔ သိတဲ႔သူ နည္းပါလိမ္႔မယ္ ငယ္ငယ္က ျမန္မာ့ရုပ္ျမင္သံၾကား မွာ ပညာေပး ဇာတ္လမ္းတိုေလး ၾကည္႔ဖူးပါတယ္။

က်န္းမာေရး ၀န္ၾကီး ဌာနကေတာ႔နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ တတ္နိဳင္သမွ် ပညာေပး ေနတာပါပဲ။ ႏွလံုးေရာဂါ ေတြျဖစ္ေစနိဳင္တဲ႔ အေျခခံ အေၾကာင္း အရင္းေတြထဲ မွာ ေဆးလိပ္ ေသာက္ျခင္းက အဓိက အခ်က္ တစ္ခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။ ေန႔စဥ္ ေဆးလိပ္ ဘယ္ႏွစ္လိပ္ ေသာက္တယ္ ဆိုတဲ႔အခ်က္ က ႏွလံုးေရာဂါ ျဖစ္ပြား မွဳ အေပၚမွာ တိုက္ရိုက္ အက်ိဳး သက္ေရာက္ ပါတယ္။ မ်ားမ်ား ေသာက္ေလ ျဖစ္ဖို႔ အလားအလာ ပိုမ်ား ေလပါပဲ။

ေန႔စဥ္ ေဆးလိပ္တစ္ဘူး ကုန္ေအာင္ ေသာက္တဲ႔သူဟာ ေဆးလိပ္ လံုး၀ မေသာက္တဲ႔ သူနဲ႔ စာရင္ ႏွလံုး ေရာဂါ ျဖစ္နိဳင္ေျခ (၂) ဆ ပိုမ်ားပါတယ္ ေဆးလိပ္လည္း ေသာက္တယ္ သေႏၶ တားေဆး ေတြလည္း သံုးစြဲတယ္ ဆိုတဲ႔ အမ်ိဳးသမီး ေတြ အတြက္ေတာ႔ ျဖစ္နိဳင္ေျခပို မ်ားပါတယ္။ ေဆးလိပ္ ေသာက္တယ္ ဆိုတဲ႔ ေခါင္းစဥ္ ေအာက္မွာ တဆင္႔ခံ ေဆးလိပ္ေသာက္ျခင္း (secondhand smoke) လည္း ပါ၀င္ ပါတယ္။ ႏွစ္စဥ္ ႏွလံုးေရာဂါေၾကာင္႕ ေသဆံုးသူ ၃၅၀၀၀ ခန္႔ဟာ ဒီလို တဆင္႔ခံ ေဆးလိပ္ေသာက္ျခင္း ႏွင္႔ တိုက္ရိုက္ ဆက္စပ္ ေနတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

ေဆးလိပ္ ႏွင့္ ႏွလံုးေရာဂါ ဘယ္လို ဆက္စပ္ ေနသလဲ?

ေဆးလိပ္မွာ အဓိကပါ၀င္တဲ႔ နီကိုတင္းဓါတ္က

၁။ ႏွလံုးအတြက္ လိုအပ္တဲ႔ ေအာက္ဆီဂ်င္ ရရွိမွဳ ကို နည္းပါးေစ ပါတယ္။

၂။ ေသြးဖိအားကို မ်ားေစျပီး ႏွလံုးခံုနွဳန္းကို ျမန္ေစပါတယ္။

၃။ ေသြးခဲေအာင္ အားေပးပါတယ္။

၄။ ႏွလံုးေသြးေၾကာ အပါအ၀င္ ေသြးေၾကာအားလံုး၏ နံရံမွ ဆဲလ္မ်ားကို ထိခိုက္ ပ်က္စီး ေစပါတယ္။

ေဆးလိ္ပ္ျဖတ္ျခင္း၏ အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ား

၁။ အသက္ကို ရွည္ေစပါတယ္။

၂။ ႏွလံုးေရာဂါ၊ ေသြးတိုးေရာဂါ ႏွင္႔ ကင္ဆာေရာဂါ မ်ားျဖစ္ပြားနိဳင္ေျခ ကို ေလ်ာ႔နည္း ေစပါတယ္။

၃။ ေခ်ာင္းဆိုးျခင္း၊ လည္ေခ်ာင္း နာျခင္းမ်ား ကင္ေ၀းျပီး အေမာအပန္း ခံနိဳင္လာပါတယ္။

၄။ အသားအေရ တြန္႔ျခင္း၊ အရြယ္မတိုင္ခင္ အိုမင္း ရင္႔ေရာ္ျခင္း ကို ကာကြယ္ ေပးျပီး ႏုပ်ိဳေစပါတယ္။

၅။ အရသာခံ ျခင္း၊ အနံ႔ခံျခင္း စတဲ႔ အာရံုမ်ား ကို တိုးတက္ေစပါတယ္။

၆။ ေငြေၾကး အကုန္အက် သက္သာပါတယ္။

၇။ ေဆးလိပ္ေငြ႔ ကင္းစင္တဲ႔ ေပ်ာ္စရာ မိသားစုေလး ကို ပိုင္ဆိုင္နိဳင္ပါတယ္။

ေဆးလိပ္ ဘယ္လို ျဖတ္ၾကမလဲ ?

ေဆးလိပ္ မေကာင္းေၾကာင္း လည္းေျပာျပီးျပီ။ ေဆးလိပ္မေသာက္ရင္ ဘာေတြေကာင္းမယ္ ဆိုတာလည္း ေျပာျပီးျပီ။ ေဆးလိပ္ဘယ္လို ျဖတ္ရမလဲ ဆိုတဲ႔ ေမးခြန္းေတြကို ခဏခဏ အေမးခံရ ဖူးပါတယ္။ ေဆးလိပ္ ျဖတ္တယ္ဆိုတာ ဆရာ ေျပာသေလာက္ မလြယ္ပါဘူးဆိုတဲ႔ သူေတြလည္း ၾကံဳဖူးပါတယ္။ မလြယ္ဘူးဆိုတာ ကိုယ္တိုင္ မေသာက္ေပမယ္႔ ရိ္ပ္စား မိပါတယ္။ သို႔ေပမယ္႔လည္း မိမိ ေကာင္းက်ိဳး၊ မိသားစု ေကာင္းက်ိဳး ေရွ႔ရွဴျပီး ၾကိဳးစား သင္႔ပါတယ္။ ေဆးလိပ္ျဖတ္မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္တဲ႔ အခါမွာ မိမိကိုယ္တိုင္က ျပတ္သားဖို႔ လိုပါတယ္။ လိုလိုခ်င္ခ်င္ ရွိရပါမယ္။

ရည္းစားက ျဖတ္ခိုင္းလို႔ ဆိုတာထက္ မိမိကို္ယ္တိုင္ မေသာက္သင္႔ေတာ႔ဘူး၊ ျဖတ္ကို ျဖတ္ရမယ္ ဆိုတာမ်ိဳး ျဖစ္သင့္ပါတယ္။ ပထမဆံုး လုပ္ရမွာက ေဆးလိပ္ ျဖတ္မယ္႔ေန႔ကို ေရြးရပါမယ္။ ဒီေန႔ ျဖတ္ရမယ္လို႔ မဆိုလို ပါဘူး။ ဥပမာ ေအာက္တိုဘာ ၁၅ ရက္ေန႔ ေဆးလိပ္ျဖတ္မည္ ဆိုတာမ်ိဳးေပါ႔။ ရက္ေရြးျပီးရင္ တိတိက်က် လုပ္ရ ပါမယ္။ ဘာအေၾကာင္းနဲ႔ မွ ရက္ေနာက္ဆုတ္ သြားတာမ်ိဳး မျဖစ္သင့္ပါဘူး။

၁။ ဘာေၾကာင္႔ ေဆးလိပ္ျဖတ္ဖို႔ ေရြးခ်ယ္ခဲ႔တယ္ ဆိုတာ ေရးသားျပီး ေန႔စဥ္ ျပန္ျပန္ ဖတ္ပါ။ ဥပမာ ေဆးလိပ္ရဲ႔ ဆိုးက်ိဳး ေတြကို ေရးခ်ျပီး ေန႔စဥ္ ျပန္ သတိရေအာင္ ဖတ္ပါ။

၂။ ဘာလို႔ အခ်ိန္ေတြ မွာေဆးလိပ္ ေသာက္တယ္၊ ဘာေၾကာင္႔ ေဆး လိပ္ေသာက္တယ္၊ ေဆးလိပ္ ေသာက္တဲ႔ အခ်ိန္ေတြမွာ ဘာေတြ လုပ္ေနတယ္ ဆိုတာကို စာရြက္နဲ႔ ေရးခ်ျပီး မိမိ ေဆးလိပ္ ေသာက္ရ ျခင္း အေၾကာင္းအရင္း ကို ဆန္းစစ္ပါ။

၃။ လံုး၀ အျပီးအပိုင္ မျဖတ္ခင္ ေသာက္ေနက် အခ်ိန္ေတြမွာ မေသာက္ဘဲ ေနၾကည္႔ပါ။ ဥပမာ အလုပ္နားခ်ိန္၊ ညစာ စားျပီခ်ိန္။

၄။ ေဆးလိပ္ ေသာက္ခ်င္ စိတ္ေပးလာရင္ တစ္ခုခုလုပ္ဖို႔ စာရင္း ျပဳစုထားပါ၊ ဥပမာ ပီေက၀ါးမယ္။ ေရကူးမယ္။

၅။ Chantix and Wellbutrin ကဲ႔သို႔ေဆးလိပ္ ျဖတ္ေဆးမ်ား၊ နစ္ကိုတင္း Gum မ်ား ကိုလည္း သံုးစြဲနိဳင္ပါတယ္။နီးစပ္ရာ ဆရာ၀န္ႏွင္႔ တိုင္ပင္သံုးစြဲရပါမယ္။

အေနာက္ နိဳင္ငံေတြ မွာေတာ႔ ေဆးလိပ္ ျဖတ္သူေတြ စုစည္း ထားတဲ႔ အသင္းအဖြဲ႔ ေတြရွိပါတယ္။ အေတြ႔အၾကံဳ ဖလွယ္ျခင္း အၾကံဉာဏ္ ရယူျခင္းမ်ား ျဖင္႔ အက်ိဳး ရွိေစ ပါတယ္။ ေဆးလိပ္ ျဖတ္ျပီ ဆိုတာနဲ႔ ေနာက္အေရး ၾကီးတဲ႔အခ်က္ က ျပန္မေသာက္ ျဖစ္ေအာင္ ထိန္းနိဳင္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ဒီအတြက္ ေအာက္ပါ အခ်က္ေလး မ်ားကို ဂရုစိုက္ျပီးလိုက္နာသင္႔ပါတယ္။

၁။ ေဆးလိပ္၊ မီးျခစ္၊ ေဆးလိပ္ျပာခြက္ စတာေတြကို လံုး၀ စြန္႔ပစ္လိုက္ပါ။

၂။ အနီး ပတ္၀န္းက်င္မွာ ေဆးလိပ္မေသာက္ဖို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ကိုေျပာပါ။ တားျမစ္ပါ။

၃။ ေဆးလိပ္ကို သတိရတိုင္း မိမိ က်န္မာေရး ေကာင္းမြန္လာမွာကို ေတြးျပီး ေျဖသိမ္႔ပါ။

၄။ ေဆးလိပ္ ေသာက္ခ်င္စိတ္ ျဖစ္ လာတဲ႔အခါ အသက္ျပင္းျပင္း ရွဴျပီး(၁၀) စကၠန္႔ခန္႔ ေအာင္႔ထားပါ။ ေျဖးညွင္းစြာ ရွဴထုတ္ပါ။ ေဆးလိပ္ ေသာက္ခ်င္စိတ္ ေပ်ာက္တဲ႔အထိ အၾကိမ္ၾကိမ္ ျပန္လုပ္ပါ။

၅။ လက္ကို မအားေအာင္ တစ္ခုခု လုပ္ေနပါ။ ဥပမာ … ခဲတံျဖင္႔ ကစားေနပါ။

၆။ ေဆးလိပ္နဲ႔ ပက္သက္ ေနတဲ႔ မိမိရဲ႔ လူေနမွဳ ပံုစံကိုျပင္ပါ။ လမ္းေလွ်ာက္၊ ေရကူး ေလ႔က်င္႔ခန္းမ်ား လုပ္ပါ။

၇။ ပီကယ္ ၀ါးပါ။ ေဆးလိပ္ အစားထိုး အစားအစာကို သတိထား ေရြးခ်ယ္ပါ။ သၾကားဓါတ္ မမ်ားပါေစႏွင္႔။

၈။ ေရမ်ားမ်ား ေသာက္ပါ။ အရက္ႏွင္႔ ကဖင္းဓါတ္ ပါေသာ အခ်ိဳရည္မ်ားကိုေရွာင္ပါ။

ေဆးလိပ္ျဖတ္ လကၡဏာမ်ား

ေဆးလိပ္မွာပါတဲ နစ္ကိုတင္း ဓါတ္ေၾကာင္႔ ေဆးလိပ္ ျဖတ္စမွာ ခႏၶာကိုယ္ က ေဆးလိပ္ ေတာင္းတတ္ ပါတယ္။ ဂဏွာမျငိမ္ျခင္း၊ စိတ္တို လြယ္ျခင္း၊ ဗိုက္ဆာျခင္း၊ ေခါင္းကိုက္ျခင္း၊ ေခြၽးေစးမ်ား ထြက္ျခင္း၊ အိပ္မေပ်ာ္ျခင္း စတဲ႔ ေ၀ဒနာေတြ ကို ခံစား ရနိဳင္ ပါတယ္။ ဒီကာလမွာ ေတာင႔္ခံနိဳင္ေအာင္ ၾကိဳးစား ရပါမယ္။ မိသားစု၀င္ ေတြ က လည္း စာနာ ေဖးမ ျပီး ကူညီ ေပးရ ပါမယ္။ ဒီလကၡဏာေတြ ဟာ သာမန္ အားျဖင္႔ (၂) ပတ္ အတြင္း ေပ်ာက္ကင္း သြားနိဳင္ ပါတယ္။ ေဆးလိပ္ ျဖတ္တာ (၁၅) ႏွစ္ၾကာျပီ ဆို ရင္ေတာ႔ ႏွလံုးေရာဂါရ နိဳင္ေျခ ဟာ သာမန္လူေတြနဲ႔ အတူတူ ျပန္ျဖစ္ သြားပါမယ္။

သင္ကိုယ္တိုင္ ႏွင္႔ သင္႔ မိသားစု၀င္ေတြ ေဆးလိပ္ အႏၱရာယ္မွ ကင္းေ၀း နိဳင္ၾကပါေစ။

ျမဝတီ က်န္းမာေရးေဆာင္းပါး




ဘီလူးစီးျခင္း (Sleep Paralysis) (က်န္းမာေရး သုတ)


ဘီလူးစီးျခင္း (Sleep Paralysis) (က်န္းမာေရး သုတ)

ဘီလူးစီးတယ္ ဆိုတာ ကိုယ္တိုင္ မၾကံဳဖူးရင္ေတာင္ လူတိုင္းၾကားေတာ့ ၾကားဖူးလိမ့္မယ္ ထင္ပါတယ္။ လူကႏိုးေနရက္နဲ႔ ေျခေတြလက္ေတြလွဳပ္မရ၊ ေအာ္မရ ပာစ္မရနဲ႔ အေတာ္ၾကီးကို စိတ္ဒုကၡေရာက္ရတဲ့ အခ်ိန္ပါ။ အဂၤလိပ္ လို Sleep Paralysis လို႔ေခၚျပီး ျမန္မာလို ဘီလူးစီးတယ္လုိ႔ ေခၚတဲ့ အေျခ အေန တစ္ရပ္ကို တစ္ခါေလာက္ ၾကံဳဖူးသြားတာနဲ႔ ေနာက္ထပ္ ၾကံဳဖို႔ လန္႔သြား ေလာက္တဲ့ အေတြ႔အၾကံဳတစ္ရပ္ပါ။

Sleep Paralysis ကိုႏွစ္မ်ိဳး ခြဲျခားႏိုင္ပါတယ္။ Isolated Sleep Paralysis (ISP) နဲ႔ Recurrent Isolated Sleep Paralysis (RISP) ဆိုျပီးေတာ့ပါ။ အလြယ္ေျပာရရင္ ISP ဆိုတာက လူတိုင္း ျဖစ္ႏိုင္ေပမယ့္ RISP ဆိုတာ ကေတာ့ အိပ္စက္ျခင္းနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ မူမမွန္တဲ့ ေရာဂါတစ္မ်ိဳးမ်ိဳး ရွိေနသူ ေတြမွာသာ ပိုျဖစ္တတ္ ပါတယ္။ ISP က လူတစ္ေယာက္ တစ္သက္မွာ တစ္ခါ ေလာက္ပဲၾကံဳတတ္ ပါတယ္။ RISP ကေတာ့ ခဏခဏျပန္ျဖစ္ေနတာပါ။ ျမန္မာလို ေျပာရရင္ေတာ့ ဘီလူးစီးတယ္ဆိုတာက သာမန္လူမွာဆိုရင္ တစ္သက္မွာ တစ္ခါေလာက္ပဲ ၾကံဳေတြ႔ႏိုင္္ေပမယ့္ အိပ္စက္ျခင္းနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ ေရာဂါရွိသူေတြမွာ ဆိုရင္ ခဏခဏျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ တစ္ညတည္းကိုပဲ ႏွစ္ခါ သံုးခါျပန္ျဖစ္ႏို္င္ေခ် ရွိပါတယ္။

ဘီလူးစီးတာ ဘာျဖစ္လို႔ ျဖစ္ရတာလဲ ဆိုတာကို ေျဖရွင္းဖို႔ ကေတာ့ အေတာ္ လက္၀င္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ဘာေၾကာင့္လည္း ဆိုတဲ့ အေျဖ အတိအက် ေတာ့မရွိဘဲ သီအိုရီ သေဘာတရားအရ ပဲရွိပါေသးတယ္။ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အိပ္စက္ျခင္းကို REM (rapid eye movement) နဲ႔ NREM (non-rapid eye movement) ဆိုျပီးေတာ့ အဆင့္ခြဲပါတယ္။ အဲဒီ တစ္ဆင့္ျခင္း ဆီမွာကိုပဲ သူနဲ႔သက္ဆိုင္တဲ့ ဦးေႏွာက္ရဲ႕ တုန္႔ျပန္မွဳေတြ၊ ခႏၵာကိုယ္ရဲ႕ တုန္႔ျပန္မွဳေတြ ရွိပါတယ္။ တစ္ညတာ အိပ္စက္တဲ့အခါမွာ ဒီ NREM နဲ႔ REM အဆင့္ေတြ အလွည့္က် ျဖစ္ေပၚေအာင္ ဦးေႏွာက္က ထိန္းခ်ဳပ္ထားရ ပါတယ္။ အလြယ္ေျပာရ ရင္ေတာ့ NREM ဆိုတာက အိပ္တစ္၀က္ ႏိုးတစ္၀က္ အေျခအေနျဖစ္ျပီး REM ကေတာ့ လံုး၀အိပ္ေပ်ာ္ သြားတဲ့ အေျခအေန တစ္ရပ္ျဖစ္ပါတယ္။

REM အခ်ိန္မွာလူေတြပာာ အိပ္မက္မက္ၾကပါတယ္။ အိပ္မက္ထဲမွာ ဆိုေပမယ့္ လည္း ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာေတာ့ တကယ္ ထင္ေနတာပါပဲ။ အဲဒီေတာ့ အိပ္မက္ထဲမွာ လက္သီးထိုးေနရင္ အျပင္မွာလည္း လိုက္ထုိုးေနဖို႔ ရွိပါတယ္။ အိပ္မက္ထဲမွာ ေဘာလံုးကန္ေနရင္ အျပင္မွာလည္း လိုက္ကန္ေနမိ ပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီေတာ့ အဲလိုမ်ိဳး အိပ္မက္ထဲမွာ လုပ္တဲ့အတိုင္း အျပင္မွာ ေလွ်ာက္မျဖစ္ ေနေအာင္ ဦးေႏွာက္က REM အဆင့္ လူေတြ အိပ္မက္မက္ျပီ ဆိုရင္ အိပ္မက္ထဲက အတိုင္း အျပင္မွာ လိုက္မလုပ္ႏုိင္ေအာင္ လူကုိ ထိန္းခ်ဳပ္ လို႔ရတဲ့ ၾကြက္သားေတြကို လံုး၀ မလွဳပ္ေတာ့ေအာင္ လွမ္းပိတ္ထား လိုက္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့မွ ႏိုးေတာ့မယ္ဆိုမွ REM အဆင့္ကေန NREM ျဖစ္၊ ဦးေႏွာက္က ထိန္းခ်ဳပ္ထားတာေတြကို ျပန္ေလွ်ာ့ျပီး ျပန္လွဳပ္ရွားလို႔ ရေအာင္လုပ္ပါတယ္။

ဦးေႏွာက္က REM အဆင့္မွာ ထိန္းခ်ဳပ္တဲ့ေနရာမွာ လူကိုယ္တိုင္ ထိန္းႏိုင္တဲ့ ၾကြက္သားေတြကိုသာ ေသေအာင္ လုပ္ထားပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ဘီလူး စီးတဲ့ အခ်ိန္မွာ မေအာ္ႏိုင္မပာစ္ႏိုင္၊ မလွဳပ္ရွားႏုိင္ေပမယ့္ အသက္ရွဴတာ လိုမ်ိဳး အေရးၾကီးတဲ့ ၾကြက္သားေတြကေတာ့ ပံုမွန္ အလုပ္ဆက္လုပ္ ပါတယ္။ အဲလို ဘီလူးစီးတယ္ ဆိုတဲ့ အေျခအေန ျဖစ္ေပၚရတာကေတာ့ ခုနက ေျပာထားတဲ့ REM အဆင့္ကေန မေလ်ာ့ဘဲ ဦးေႏွာက္က ထိန္းခ်ဳပ္ထား တာေတြ မေလွ်ာ့ဘဲ အလုပ္လုပ္ပံု မွားယြင္းတာေၾကာင့္ ႏိုးသြားျပီး လူရဲ႕ သိစိတ္ ျပန္၀င္လာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ဦးေႏွာက္က အိပ္ေန တယ္လို႔ပဲ ဆက္သတ္မွတ္ထားျပီး REM အဆင့္မွာပဲ ဆက္ထားတဲ့အခါမွာ အခုလိုမ်ိဳး လွဳပ္မရ၊ ေအာ္မရ ျဖစ္လာပါတယ္။ အိပ္မက္မက္ေနသလို၊ တကယ္ ျဖစ္ေနသလို ခံစားရပါတယ္။ ႏိုးလာေစခ်င္ေပမယ့္လည္း မႏိုးႏိုင္ ျဖစ္ခါ အေတာ္ၾကီးကို စိတ္ဒုကၡ ေရာက္ရပါတယ္။ အျခားအျပင္ဘက္က အထိအေတြ႔ တစ္ခုခုေၾကာင့္နဲ႔ ဦးေႏွာက္ကျပန္ျပီး ပံုမွန္ျပန္လုပ္သြားတဲ့ အခါက်မွ ျပန္လွဳပ္လို႔ရသြားပါတယ္။

ဆိုလိုခ်င္တာက အျပင္ကလူ တစ္ေယာက္ေယာက္ မႏိွုးမျခင္း၊ REM အဆင့္ မကုန္သြား မျခင္း လွဳပ္လို႔မရေသးပါဘူး။ ေနာက္တစ္ခ်က္ကေတာ့ ဘီလူးစီးတဲ့ အခ်ိန္မွာ လူေတြပာာ အိပ္္မက္လိုျဖစ္ေနေပမယ့္ တကယ့္ကို ေၾကာက္မက္ဖြယ္ ေကာင္းတဲ့ စိတ္ေျခာက္ျခားစရာျဖစ္တဲ့ အႏၱရာယ္တစ္ခုခုနဲ႔ ၾကံဳေတြ႔ေနရတယ္လို႔ စိတ္ထဲမွာခံစားမိေနပါတယ္။ အဲဒါကလည္း သိစိတ္ ရွိေနတဲ့ REM အဆင့္ရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲ အေနနဲ႔ ဦးေႏွာက္ဘာသာ ျပန္တာ လြန္ကဲျပီးဒီအေျခအေနပာာ အသက္အႏၱရာယ္ထိ ရွိလာႏိုင္တယ္ အရမ္း ေၾကာက္ဖို႔ ေကာင္းတယ္လို႔ ေနာက္ဆက္တြဲ ဘာသာျပန္ပါတယ္။ အဲဒါ ေၾကာင့္ ဘီလူးစီးခံရတဲ့ လူေတြပာာ အဲလိုလွဳပ္လို႔မရတဲ့ အေျခအေန တစ္ရပ္မွာ အင္မတန္ကုို ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ အေတြ႔အၾကံဳ ခံစားခဲ့ ရတယ္လို႔ ထင္ျပီး ႏိုးလာရင္ေတာင္ ေၾကာက္စိတ္မျပယ္ ျဖစ္ေနတတ္ ပါတယ္။

ဒီလိုဦးေႏွာက္က ဘာသာျပန္ မွားယြင္းတာပာာ ဦးေႏွာက္ကို ေအာက္ဆီဂ်င္ သိပ္မေရာက္တဲ့ အေျခအေနေတြ ဥပမာ ေလ၀င္ေလထြက္ မေကာင္းတာမ်ိဳး၊ ကာဘြန္ဒိုင္ ေအာက္ဆိုက္ဒ္ အရမ္းမ်ားေနတဲ့ အခန္းထဲမွာ အိပ္တာမ်ိဳးဆိုရင္ ပိုျဖစ္တတ္ ပါတယ္။ တစ္ခါတေလမွာ အဲဒါက အလြန္ျပင္းထန္သြားတတ္ျပီး အိပ္တစ္၀က္ ႏိုးတစ္၀က္ျဖစ္ကာ အိပ္မက္လို႔ သိေနေပမယ့္လည္း အသက္ရွဴ ၾကပ္တဲ့အထိ၊ အသက္ရွူလို႔ မရတဲ့အေျခအေနထိ ျဖစ္လာပါတယ္(က်ေနာ္ တစ္ခါ ျဖစ္ဖူးပါတယ္ အိပ္မက္မက္ရင္း အသက္ရွဴၾကပ္လာတာ။ ေတာ္ေသး တယ္ မေသသြားလို႔။) ဘီလူးစီးျခင္း (Sleep paralysis) ပာာ အသက္ အႏၱရာယ္ ျဖစ္ေလာက္ေအာင္ ဒုကၡမေပးႏိုင္ေပမယ့္ ခံစားခဲ့ရတဲ့ သူအတြက္ ေတာ့ တစ္သက္တာမေမ့ႏိုင္ေအာင္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ ေကာင္းခဲ့ပါတယ္။

ဘီလူးစီးတာပာာ အိပ္မေပ်ာ္တဲ့သူေတြ၊ အိပ္ခ်ိန္မမွန္တဲ့သူေတြ၊ ပက္လက္ အိပ္တတ္ သူေတြ၊ ဖိအားမ်ားလြန္းတဲ့ သူေတြ၊ အရမ္းကို ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ ေနတဲ့ သူေတြ၊ ေဆးသံုးတဲ့ သူေတြမွာ ပိုျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာေတာ့ ျမန္မာေတြ အရင္တည္းက ယူဆလာတဲ့ အခ်က္က အေတာ္မွန္ေနတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းက ဘီလူးစီးခံရတယ္ေျပာရင္ လူၾကီးေတြက ပက္လက္ မအိပ္နဲ႔လို႔ ေျပာခဲ့တာက အခုသိပၸံနည္းက် ရွင္းတဲ့အခါမွာလည္း အင္မတန္ မွန္ေနပါတယ္။ ပက္လက္အိပ္တဲ့ အခါမွာ ခႏၵာကိုယ္အေန အထားေၾကာင့္ လွ်ာ ဒါမွမပာုတ္ အာေခါင္ေပ်ာ့တို႔ရဲ႕ ဖိအားေၾကာင့္ အသက္ရွူ လမ္းေၾကာင္းပိတ္ျပီး ေလသိပ္မ၀င္ေတာ့တဲ့အခါ ဘီလူးစီးတာ ျဖစ္ေပၚလာ ႏိုင္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

ပံုမွန္အိပ္တာ၊ ေလ၀င္ေလထြက္ ေကာင္းေအာင္ လုပ္တာနဲ႔ အိပ္ရာကုတင္ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္းနဲ႔ လူလည္း သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း အိပ္မယ္ဆိုရင္ Sleep Paralysis ကိုကာကြယ္ ႏိုင္ပါတယ္။

Dr : Thurein Hlaing Win

Ref: https://www.facebook.com/royalheromedia


အေထြေထြဗဟုသုတ

အေထြေထြဗဟုသုတ( General Knowledge)
===========================

(1) ကြ်န္ေတာ္တို႕ အားလံုး ႏွာေခ် တဲ့အခါမွာ မ်က္လံုးဖြင့္ျပီး ဘယ္လိုမွ ေခ်လို႕မရပါဘူးခင္ဗ်ာ

(2) လင္းပိုင္ေတြဟာ အိပ္တဲ႕အခါမွာ မ်က္လံုးတစ္ဖက္ဖြင့္ျပီး အိပ္က်ပါတယ္

(3) ႏွစ္စဥ္တိုင္း ႏွစ္စဥ္တိုင္းမွာ ေျမြကိုက္ခံရလို႕ ေသဆံုးတဲ့ လူအေရ အတြက္ထက္ ပ်ားတုပ္ခံရလို႕ ေသဆံုးတဲ့ လူအေရအတြက္က ပိုမ်ားပါတယ္

(4) ညာသန္လူူေတြဟာ ဘယ္သန္လူေတြထက္ ပ်မ္းမွ်အားျဖင့္ ကိုးႏွစ္ ပိုအသက္ရွည္ၾကပါတယ္

(5) ကြ်န္ေတာ္တို႕အားလံုး Queen Elizabeth I ကို မသိရင္ေတာင္ ၾကားဖူးၾက မွာပါ ဘုရင္မၾကီးဟာ လိုအပ္သည္ ျဖစ္ေစ မလိုအပ္သည္ျဖစ္ေစ သံုးလမွာ တစ္ၾကိမ္သာ ေရခ်ဳိးပါတယ္တယ္။

(6) နာဇီေခါင္းေဆာင္ ဟစ္တလာဟာ သက္သတ္လြတ္စားသူျဖစ္ျပီး သူ႕မွာ Testis (ေ၀ွးေစ႕) တစ္လံုးသာ ရွိပါတယ္

(7) ပိုလာ ၀က္၀ံေတြဟာ ပင္ဂြင္းငွက္ 86 ေကာင္ကုိ တစ္ထိုင္တည္း စားႏိုင္ပါတယ္

(8) ေဂါက္သီးတစ္လံုးရဲ႕ မ်က္ႏွာျပင္ေပၚမွာ အစက္အေျပာက္( အခ်ိဳင္႕)ေပါင္း
336 ရွိပါတယ္

(9) သင္ ႏွာေခ်တဲ့အခါမွာ ပါးစပ္ႏွင့္ႏွာေခါင္းအား ပိတ္ဆို႕မွဳ မျဖစ္ေစရန္ ဂရုစိုက္ပါ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သင့္မ်က္လံုးမ်ား ကဲြထြက္သြားႏိုင္ ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္

(10) ပိုးဟပ္တစ္ေကာင္အား ေခါင္းျဖတ္လိုက္မည္ဆိုပါက ဆယ္႕ငါးရက္တိုင္ ဆက္လက္ အသက္ရွင္ေန ႏိုင္ပါသည္၊၊ ထိုသို႕ေသဆံုးသြားျခင္းမွာလည္း ဆယ္႕ငါးရက္တိုင္ အစာမစားရေသာေၾကာင့္သာ ျဖစ္ပါသည္

(11) ကမာၻေပၚမွာရွိတဲ့ လူေတြအားလံုး ေဘးခ်င္းယွဥ္ျပီးတန္းစီလိုက္ရင္ ကမာၻကို အပတ္ 60 ပတ္မိ မွာျဖစ္ပါတယ္။

(12) လူ႕ခႏၶာကိုယ္မွာ အသန္မာဆံုးေသာ ၾကြက္သားကေတာ့ လွ်ာ ျဖစ္ပါတယ္

(13) ေရဘ၀ဲ ေတြမွာ ႏွလံုးသား သံုးခု ပါရွိပါတယ္

(14) ေန ကေန ကမာၻကို အလင္းတန္းက်ေရာက္ရန္အခ်ိန္ 8 မိနစ္ လိုအပ္ပါတယ္ ။ အဲဒါဟာ ဘာကိုဆိုလိုသလဲဆိုေတာ့ သင္ဟာ ေန၀င္သြားတာကို ျမင္လိုက္ရတဲ့ အခ်ိန္မွာလြန္ခဲ့တဲ့ 8 မိနစ္ကတည္းက ေန၀င္ျပီးသြားပါျပီ

(15) လူေတြစားသံုးေနၾကတဲ့ အစားအစာေတြထဲမွာ တစ္ခုထဲေသာ မပုပ္မသိုးႏိုင္တဲ့ အစားအစာ ကေတာ့ ပ်ားရည္ျဖစ္ပါတယ္၊၊

(16) ၀က္ေတြဟာ သူတို႕ရဲ႕ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ဖဲြ႕စည္းတည္ေဆာက္ပံုအရ ေကာင္းကင္ကို ေမာ႕ၾကည္႕ဖို႕ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး၊၊

(17) ေမလ မွာေမြးတဲ႕ကေလးေတြဟာ အျခားလမွာေမြးတဲ႕ ကေလးေတြထက္ ပ်မ္းမွ်အားျဖင့္ 200 grams ပိုေလးပါတယ္

(18) အက္စ္ကီးမိုး လူမ်ိဳးေတြမွာ ဆီးႏွင္း(snow)လို႕အဓိပြါယ္ရတဲ႕ စကားလံုးေပါင္း တစ္ရာေက်ာ္ရွိျပီး (hello)ဟလို ဟူေသာ ႏွဳတ္ခြန္းဆက္ စကားလံုး မရွိေပ၊၊

(19) ကမာၻေပၚတြင္ရွိေသာ လူဦးေရကို အေယာက္တစ္ရာထိ အခ်ိဳးက်စြာ ခ်ံဳ႕လိုက္မည္ဆိုပါက အာရွတိုက္မွ 57 ေယာက္၊ ဥေရာပတိုက္မွ 21 ေယာက္၊ အေမရိကတိုက္မွ 14 ေယာက္ ႏွင့္ အာဖရိကတိုက္မွ 8 ေယာက္ စီရွိမွာ ျဖစ္ပါတယ္၊၊ ထိုအထဲမွ တစ္ေယာက္တည္းကသာလွ်င္ ကြန္ျပဴတာတစ္စံုကို ပိုင္ဆိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္၊၊

(20) ကြ်န္ေတာ္တို႕ရဲ႕ မ်က္လံုးအရြယ္အစားဟာ ေမြးသည္မွ ေသသည္ထိ တရြယ္တည္း ျဖစ္ျပီး ၊ ႏွာေခါင္းႏွင့္ နားရြက္မွာမူ ၾကီးထြားမွဳႏုန္း ရပ္တန္႕ သြားျခင္းမရွိေပ

(21) အကယ္၍သင္သည္ မိုးၾကိဳးပစ္ခံရပါက အပူခ်ိန္ 28000 ဒီဂရီ စင္တီဂရိတ္ ျဖင့္ေလာင္ကြ်မ္း ခံရမည္ျဖစ္ျပီး ထိုအပူခ်ိန္မွာ ေနမ်က္နွာျပင္ ထက္ ပိုမိုေသာ အပူခ်ိန္ျဖစ္သည္

(22) ကမာၻေပၚရွိ ငွက္မ်ားအားလံုးထဲမွ အျပာေရာင္ကို ျမင္ႏိုင္ေသာ တစ္ခုတည္းေသာ ငွက္မွာ ဇီးကြက္ျဖစ္သည္

(23) ပံုမွန္အားျဖင့္ တေန႕တာ အေတာအတြင္း အမ်ိဳးသားမ်ားသည္ စကားလံုး 2000 ေက်ာ္ ေျပာျပီးခ်ိန္တြင္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားမွာ စကားလံုးေပါင္း 7000 ေက်ာ္ေျပာျပီးျဖစ္ေပသည္၊၊ (ေၾသာ္... မိန္းမ မိန္းမ )

(24) ပ်ားေကာင္မ်ားသည္ ပ်ားရည္ တစ္ေပါင္ ရရွိရန္ ပန္းပြင့္ေပါင္း 2000 ေက်ာ္ ျဖတ္သန္း နားေရာက္ရျပီး ခရီးမိုင္ေပါင္း 55000 ေက်ာ္ ပ်ံသန္းရေပသည္၊၊

(25) ခုန္ေပါက္ျခင္း(jumping) မျပဳလုပ္ႏိုင္တဲ႕ တစ္ခုတည္းေသာ ႏို႕တိုက္ သတၱ၀ါကေတာ႕ ဆင္ျဖစ္ပါတယ္

(26) ေဂါက္ရုိက္ ကစားျခင္းကို လြန္ခဲ႕ေသာႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက စေကာ႕ တလန္ျပည္မွ စတင္ တီထြင္ခဲ႕တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္၊၊ သူတို႔ဟာ အဲ႕ဒီ ကစားနည္းကို " Gentlemen Only Ladies Forbidden " လို႕ သတ္မွတ္ ထားရာကေန အဂၤလိပ္ေတြက GOLF ဆိုျပီး စတင္ ကစားၾကတာ ျဖစ္ပါ တယ္၊၊ also call Game Of Lazy Fallows

(27) ျခဘုရင္မ တစ္ေကာင္ဟာ ႏွစ္ေပါင္း ငါးဆယ္တိုင္အသက္ရွင္ေနႏိုင္ျပီး ေန႕စဥ္ ျခေကာင္ေရ သံုးေသာင္းထိ ေမြးဖြားေပးႏိုင္ပါတယ္၊၊

(28) သင္ႏွင့္အတူ ေမြးေန႕တစ္ေန႕တည္း က်ေရာက္ေနသူေပါင္းမွာ 10,000,000 (ဆယ္သန္း) ျဖစ္ပါတယ္

(29) ပိုးဟပ္မ်ား လံုး၀မစားေသာ တစ္ခုတည္းေသာအစားအစာမွာ သခြားသီး ျဖစ္ပါတယ္

(30) သမၶတၾကီးလင္ကြန္းဟာ အထက္လႊတ္ေတာ္အမတ္ အျဖစ္1846 ခုႏွစ္မွာေရြးခ်ယ္ျခင္း ခံရပါတယ္၊၊ သမၶတ ကေနဒီကေတာ႕ အထက္ လႊတ္ေတာ္ အမတ္ အျဖစ္ 1946 ခုႏွစ္မွာေရြးခ်ယ္ခံ ရပါတယ္၊၊

(31) သမၶတၾကီးလင္ကြန္းဟာ 1860 ခုႏွစ္မွာသမၶတအျဖစ္ေရြးခ်ယ္ခံရျပီး
သမၶတကေနဒီကေတာ႕1960 ခုနွစ္မွာ သမၶတျဖစ္လာခဲ႕ျပန္ပါတယ္၊၊

(32) သမၶတၾကီးလင္ကြန္းရဲ႕ အတြင္းေရးမွဴးနာမည္ဟာ ကေနဒီ ျဖစ္ျပီး
သမၶတကေနဒီရဲ႕ အတြင္းေရးမွဴး နာမည္ဟာလည္း လင္ကြန္းျဖစ္ေန ျပန္ပါတယ္

(33) သူတို႕ႏွစ္ဦးစလံုးသမၶတအျဖစ္အိမ္ျဖဴေတာ္ကို ေျပာင္းေရႊ႕အျပီးမွာေတာ႕
ရင္ေသြးတစ္ဦးစီ ဆံုးပါးသြားခဲ႕ရျပန္ ပါတယ္ သမၶတႏွစ္ဦး စလံုးဟာ ေသာၾကာေန႕မွာ လုပ္ၾကံခံရျပီး ၊ ႏွစ္ဦးစလံုး ဦးေခါင္းကိုပဲ က်ည္ဆန္ထိမွန္ ေသဆံုးခဲ႕ရပါတယ္၊၊

(34) သမၶတႏွစ္ဦးစလံုးဟာ ေတာင္ပိုင္းသားေတြျဖစ္တဲ႕ ဂြ်န္ဆင္ေၾကာင့္ပဲ ေအာင္ျမင္ခဲ႔ရျပီး ေတာင္ပိုင္းသားေတြကပဲ ပစ္ခတ္လုပ္ၾကံျခင္းကို ခံခဲ႕ရပါတယ္ သမၶတၾကီး လင္ကြန္းကို ႏိုင္ငံေရး ေလာကမွာေအာင္ျမင္ေစခဲ႕တဲ႕ အန္ဒရုဳးဂြ်န္ဆင္ဟာ 1808 ခုႏွစ္မွာ ေမြးဖြားခဲ႕သူျဖစ္ျပီး သမၶတကေနဒီကို ေအာင္ျမင္ေစခဲ႔တဲ႕ လန္ဒန္ဂြ်န္ဆင္ ကေတာ့ 1908 ခုႏွစ္မွာ ေမြးဖြားသူ ျဖစ္ပါတယ္၊၊

၀န္ခံခ်က္ ။ ။ ဖတ္ဖူးသမွ်ကုိသိမ္းစည္းထားလို ့ျပန္လည္ေဖာ္ျပေပးနိုင္ျခင္းပါ

------------------------------------------------------------
Copy and Credit to ^..^
အဆိုအမိန္ ့မ်ားနွင့္ ဗဟုသုတဆုိင္ရာစာေပမ်ား

Ref: https://www.facebook.com/royalheromedia