♻ သတၱိ ♻
ကိုယ္တန္ဖိုးထားတာတခုကို ေရြးခ်ယ္လိုက္ျပီး၊ အဲဒါကို ကိ္ုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္ အသိုင္းအဝိုင္းက တန္ဖိုးမထားဘူး၊ အထင္မႀကီးဘူး ဆိုပါေတာ့။ အဲဒီလိုဆိုရင္ ေရြးခ်ယ္ရဲတဲ့ သတၱိ ရွိရဲ႕လား။
ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ မေရြးဘဲနဲ႔ သူမ်ားေနာက္ကို ေယာင္ေယာင္မွားမွားနဲ႔ ေရာျပီးေတာ့ လိုက္တဲ့သူဟာ သတၱိမရွိဘူး။ သူမ်ားေနာက္ကို မလိုက္ဘဲနဲ႔ ကိုယ့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႔ကိုယ္ ကိုယ့္လမ္းကိုကိုယ္ ေရြးတဲ့သူဟာ အႀကီးမားဆံုး သတၱိ ရွိတဲ့သူပဲ။
ဘယ္လို အေႀကာင္းေႀကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္ဥာဏ္နဲ႔ကိုယ္ သိျပီးေတာ့ ကိုယ္ မွန္တယ္ထင္တာကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေရြးခ်ယ္ျပီး တာဝန္သိသိ မလုပ္နိုင္ေသးသ၍ ဒီလူက တကယ္အင္အားရွိတဲ့လူ၊ တကယ္သတၱိရွိတဲ့လူ၊ တကယ္အသက္ဝင္ေနတဲ့လူ၊ တကယ္ဖြံ႕ျဖိဳးတဲ့ လူတေယာက္ ျဖစ္မလာေသးဘူး။
ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ ကိုယ္နဲ႔ အယူအဆ မတူတဲ့အခါ၊ ကိုယ့္မိသားစုနဲ႔ ကိုယ္နဲ႔ကိုပဲ အယူအဆ မတူတဲ့အခါမွာ ကိုယ့္ကို ဝိုင္းပယ္လိုက္ႀကမွာ အင္မတန္ ေႀကာက္တယ္။ သူတို႔နဲ႔ ကိုယ္နဲ႔ အယူအဆ မတူတာ၊ ခံယူခ်က္ မတူတာဟာ သူတို႔ကို မေလးစားတာ မဟုတ္ဘူး။ ေက်းဇူးကန္းတာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာကို နားလည္ေအာင္ ေျပာျပီး ရန္မလုပ္ပဲနဲ႔၊ စိတ္မဆိုးပဲနဲ႔၊ ေႀကာက္ျပီးေတာ့ လိုက္ေလွ်ာတာလည္း မျဖစ္ပဲနဲ႔၊ ကိုယ့္ရဲ႕ ပင္ကိုယ္ဥာဏ္ကို အဆံုးရႈံး မခံပဲနဲ႔ အဆင္ေျပေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ ေနသြားရမလဲဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ကို ဥာဏ္ႀကီးႀကီးနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ကို သတၱိရွိရွိ စဥ္းစားရမယ့္ ကိစၥျဖစ္္တယ္။
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ျပီး ဘယ္လို သေဘာထားမလဲ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ျပီး ဘယ္လို ဆက္ဆံရမလဲ၊ “ ငါ ဘယ္လိုလူလဲ ” ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို ေမးမယ္ ဆိုရင္ေတာင္မွ သတၱိ ေတာ္ေတာ္လိုတယ္။ “ ငါ တကယ္ရုိးသားတဲ့သူ ဟုတ္ရဲ႕လား ” ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို ေမးႀကည့္စမ္းပါ။ သတၱိ ဘယ္ေလာက္လိုလဲ ဆိုတာ ရိပ္မိမယ္၊၊ ျပီးေတာ့ “ ငါဟာ ဘယ္ေလာက္ထိေအာင္ ေကာင္းတဲ့ လူတေယာက္ ျဖစ္လာနိုင္သလဲ၊ ဘယ္ေလာက္ထိေအာင္ စိတ္ထား နူးညံ့တဲ့ ေအးခ်မ္းတဲ့ ျမင့္ျမတ္တဲ့ လူတေယာက္ ျဖစ္လာနိုင္သလဲ ” ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းမ်ိဳးကို ေမးႀကည့္စမ္းပါ။ သတၱိ ဘယ္ေလာက္ လိုမလဲလို႔၊၊ အဲဒီလို ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ရင္ဆိုင္ရတဲ့အခါမွာ ရွိရမဲ့ သတၱိမ်ိဳးကို ေမြးသြားနိုင္ျပီဆိုရင္ အျပင္မွာ ရွိေနတဲ့ အခက္အခဲေတြကို ရင္ဆိုင္ရတဲ့အခါမွာ ပိုျပီးေတာ့ ႀကီးမားတဲ့ တည္ျငိမ္မႈ ေအးခ်မ္းမႈ ရွိတဲ့စိတ္နဲ႔ ရင္ဆိုင္သြားမွာ ဧကန္မုခ်ပဲ။ ဒါေႀကာင့္ အျပင္မွာ ရွိေနတာကို ရင္ဆိုင္ဖို႔ထက္ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ ရွိေနတာကို ရင္ဆိုင္ဖို႔က သတၱိပိုျပီး လိုအပ္ပါတယ္ ဆိုတာကို နားလည္ဖို႔ လိုတယ္။
သူ ့ဆီက ဘာမွျပန္ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲနဲ႔ ကိုယ္ေပးနိုင္တာကို ေမတၱာနဲ႔ ေပးနိုင္ဖို႔ သတၱိ လိုပါတယ္။ ငါ့ကို ျပန္ခ်စ္မွာလားဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ိဳး မထားဘဲ ကိုယ္က လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ခ်စ္နိုင္ဖို႔ သတၱိ လိုတယ္။ သူ႔ကိုခ်စ္တယ္ဆိုတာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေပးလိုက္တာပဲ။ ကိုယ့္ဘဝထဲမွာ သူ႔ကို ေနရာေပးလိုက္တာဘဲ။ ကိုယ့္ဘဝထဲမွာ သူ႔အတြက္ ေနရာေပးနိုင္ဖို႔ သတၱိ လိုတယ္၊၊ အရႈံးအျမတ္ မတြက္ပဲ ခ်စ္နိုင္ဖို႔ သတၱိ လိုတယ္။ အနိုင္အရႈံးမရွိပဲ ခ်စ္နိုင္ဖို႔ သတၱိ လိုတယ္။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ဆက္ဆံနိုင္ဖို႔ သတၱိ လိုတယ္။ ရာနံႈးျပည့္ ရုိးသားတဲ့စိတ္နဲ႔ဆက္ဆံတဲ့ ဆက္ဆံေရးမ်ိဳးကို ေပးနိုင္ဖို႔ သတၱိ လိုတယ္။ တကယ္ သတၱိရွိမွ ခ်စ္နိုင္တယ္။ ကိုယ့္ရင္ထဲက ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ရုိးသားတဲ့စိတ္နဲ႔၊ ကိုယ့္အသိဥာဏ္နဲ႔ ကိုယ္ျမင္ထားတာ သိထားတာကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာနိုင္ဖို႔ သတၱိ လိုတယ္။ ဆန္႔က်င္ဘက္ ေျပာဖို႔ သတၱိ လိုတယ္လို႔ ေျပာေနတာ မဟုတ္ဘူး။ စိတ္ထဲရွိတာကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာနိုင္ဖို႔ ေရးနိုင္ဖို႔ကိုပဲ သတၱိ လိုတယ္။
ပိုျပီးေတာ့ ေကာင္းတဲ့ လူ႔အသိုင္းအဝိုင္း ျဖစ္လာဖို႔ ကိုယ္တတ္နိုင္တဲ့နည္းနဲ႔ ႀကိဳးစားရတာ သတၱိ လိုပါတယ္။ ရုိးသားမႈရွိဖို႔ ဆိုတာ သတၱိ အင္မတန္ လိုပါတယ္။ ကိုယ္က်င့္တရား ရွိဖို႔ ဆိုတာလည္း သတၱိ အင္မတန္ လိုပါတယ္။ တရားမွ်တတဲ့နည္းနဲ႔ ကိုယ္ရသင့္ရထိုက္တဲ့ အခြင့္အေရးကို ရဖို႔ ႀကိဳးစားတာ၊ ကိုယ္ရသင့္ရထိုက္တဲ့ အခြင့္အေရး တခု ရထားတာကို ဆံုးရႈံးမသြားဖို႔၊ တရားမွ်တတဲ့နည္းနဲ႔ ျပတ္ျပတ္သားသား ကာကြယ္တာ၊ ထိန္းသိမ္းတာဟာလည္း သတၱိပါဘဲ။
တခုခုကို ဖန္တီးဖို႔ တီထြင္ဖို႔ သတၱိ လိုတယ္။ ကိုယ့္မွာရွိတဲ့ အရည္အခ်င္းေလးေတြကို ႀကီးထြားလာေအာင္ လုပ္တာ၊ ပိုျပီးေတာ့ လြတ္လပ္တဲ့သူျဖစ္ေအာင္၊ ပိုျပီးေတာ့ တာဝန္ေက်တဲ့ တာဝန္သိတဲ့ တာဝန္ယူနိုင္တဲ့ လူတေယာက္ ျဖစ္လာေအာင္ ပံုေဖၚတာဟာလည္း တီထြင္ ဖန္တီးတာပဲ။ ဒါ သတၱိရွိမွ လုပ္နိုင္တယ္။ ငါဟာ လူသားတေယာက္ပါ၊ ကိုယ္ပိုင္ဥာဏ္နဲ႔ ကိုယ့္ဘဝကို ေနသြားေနတဲ့ လူသားတေယာက္ပါ ဆိုတဲ့အေနနဲ႔ ရပ္တည္ဖို႔ ဆိုတာ သတၱိ အမ်ားႀကီး လိုတယ္။ သူမ်ားေနာက္လိုက္ မဟုတ္ဘူး၊ ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္ ရပ္တဲ့သူ၊ ကိုယ့္လမ္းကို ကိုယ္ရွာျပီး သြားေနတဲ့သူ ျဖစ္ဖို႔ သတၱိ အမ်ားႀကီး လိုပါတယ္။ ေန႔စဥ္ ေန႔စဥ္ တနာရီျပီး တနာရီ၊ တမိနစ္ျပီး တမိနစ္ ေတြ႕ႀကံဳေနရတဲ့ ကိစၥေတြမွာ မွန္မွန္ကန္ကန္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ တခုကို ခ်ဖို႔ သတၱိ လိုပါတယ္။
အတြင္းလြတ္လပ္မႈလို႔ေခၚတဲ့ စိတ္ရဲ႕ လြတ္လပ္မႈကို တကယ္ အထိခိုက္မခံဖို႔ ထိန္းသိမ္းဖို႔က ပိုျပီးေတာ့ ႀကီးမားတဲ့ သတၱိ လိုအပ္ပါတယ္။
သတၱိ မရွိရင္ သင္ဟာ တကယ္ခ်စ္တဲ့သူ မျဖစ္နိုင္ဘူး။ အားငယ္ေနတဲ့ သူဟာ အားကိုးရမဲ့သူကိုပဲ ရွာတယ္။ တကယ္ခ်စ္တာ မဟုတ္ဘူး၊၊တကယ္ခ်စ္တယ္ဆိုတာ ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္ ရပ္တည္နိုင္တဲ့သူ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးနိုင္တဲ့ သူနွစ္ေယာက္ရဲ႕ ဆက္ဆံေရးပဲ ျဖစ္တယ္။ သတၱိ မရွိတဲ့သူဟာ အားငယ္တတ္တဲ့သူဟာ ယံုႀကည္စိတ္ခ်တတ္တဲ့သူ မဟုတ္ဘူး။ သူမ်ားကို ယံုတယ္ဆိုတာ စိတ္ဓာတ္အင္အား ႀကီးတဲ့သူမွသာ လုပ္နိုင္တယ္။ မိသားစု အခ်င္းခ်င္းေတာင္ မယံုႀကတာ ရွိတယ္၊၊ သတၱိမရွိတဲ့သူဟာ အမွန္တရားကို စူးစမ္းမႈ မလုပ္နိုင္ဘူး။ အမွန္တရားကို ရွာေဖြစူးစမ္းတယ္ ဆိုတာ ဟုတ္ရဲ့လား မွန္ရဲ႕လား ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို ေမးနိုင္တဲ့သူမွသာ လုပ္နိုင္တယ္။ သတၱိ မရွိတဲ့သူဟာ အျပင္မွာ အားကိုးစရာေတြကို လိုက္ရွာေနတယ္။ သူ႔အသိဥာဏ္ကို သူ အားမကိုးဘူး။ သတၱိ မရွိတဲ့သူဟာ ထီထိုးတယ္။ သတၱိ ရွိတဲ့သူဟာ အလုပ္ လုပ္တယ္။
သဘာဝမက်တာကို ယံုႀကည္မႈဟာ အယူသည္းမႈပဲ။ ဘာသာေရးမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ က်န္းမာေရးမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ လူမႈေရးမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သဘာဝက်ရဲ႕လား ဆိုတာကို ေမးပါ။ သဘာဝက်တာကို လက္ခံပါ။ သဘာဝ မက်တာကို ရဲရဲႀကီး ပယ္လိုက္ပါ။ အဲဒါ သတၱိ ပဲ။
ကိုယ္ဘာကို တကယ္ ယံုႀကည္သလဲဆိုတာ မသိတဲ့သူ၊ ကိုယ္ဘာကို ယံုႀကည္တယ္ဆိုတာ မသိတဲ့အတြက္ ကိုယ့္ယံုႀကည္ခ်က္ ကိုယ့္ခံယူခ်က္ အတြက္နဲ႔ ခိုင္ခိုင္မာမာ မရပ္တည္နိုင္တဲ့သူဟာ စစ္မွန္တဲ့ သတၱိ ရွိတဲ့သူ ျဖစ္မလာနိုင္ဘူး၊၊ ကိုယ့္ရဲ႕ အစြမ္းအစေတြ ကိုယ့္ရဲ႕သတၱိေတြ ကိုယ့္ရဲ႕ အရည္အခ်င္းေတြဟာ ဘယ္လိုဟာေတြလဲ ဆိုတာကို မသိပဲနဲ႔ တစံုတေယာက္က ကိုယ့္ကို ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ ပံုစံမ်ိဳး ျဖစ္ေပၚလာေအာင္ သူတို႔ ေက်နပ္ေအာင္ ေႀကာက္လို႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္လိုအေႀကာင္းေႀကာင့္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ တေယာက္ေယာက္ရဲ႕ အႀကိဳက္အတိုင္း ေနျပရတယ္ဆိုရင္ အဲဒီလူဟာ စစ္မွန္တဲ့ သတၱိ ရွိတဲ့သူ ျဖစ္မလာနိုင္ဘူး။
တခုခုကို လုပ္တဲ့အခါမွာ “ဘာျဖစ္လို႔လုပ္တယ္” ဆိုတဲ့ အရင္းခံ အေႀကာင္းတရားက ကိုယ့္ရင္ထဲကမွ မလာလို႔ရွိရင္ အဲဒီအလုပ္ကို သတၱိရွိရွိ မလုပ္နိုင္ဘူး။ ဒါ့ေႀကာင့္ ဘာအလုပ္ပဲလုပ္လုပ္၊ ေက်ာင္းဆရာပဲလုပ္လုပ္ သတၱိရွိဖို႔ လိုတယ္။ ဆရာဝန္လုပ္လည္း သတၱိရွိဖို႔ လိုတယ္။ အေရာင္းအဝယ္ တခုခု လုပ္မယ္ ဆိုရင္လည္း ငါ ရုိးရုိးသားသား ေရာင္းမယ္ဝယ္မယ္၊ ငါ့ရဲ႕ အေရာင္းအဝယ္ လုပ္ငန္းနဲ႔ ငါ့ ပတ္ဝန္းက်င္ကို အက်ိဳးျပဳမယ္ ဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔ လုပ္နိုင္ဖို႔ သတၱိ အမ်ားႀကီး လိုတယ္။ တကိုယ္ေကာင္းဆန္ဆန္ မတရား အျမတ္မ်ားမ်ားရဖို႔ မႀကိဳးစားပဲ သင့္ရုံေလာက္ အျမတ္ရရင္ ေတာ္ျပီ ဆိုတဲ့ စိတ္မ်ိဳး ထားနိုင္ဖို႔ သတၱိ လိုတယ္၊၊ ဘယ္လိုအလုပ္ပဲ လုပ္လုပ္ ကိုယ့္ရင္ထဲမွာ ရွိေနတာနဲ႔ ကိုယ္အျပင္မွာ ေျပာေန ဆိုေန လုပ္ေနတာနဲ႔ဟာ ထပ္တူျဖစ္မွသာ သတၱိ ရွိတဲ့သူလို႔ ေျပာလို႔ရမယ္။
👏
သူမ်ားအထင္ႀကီးတာ ခံရဖို႔၊ သူမ်ားႀကိဳက္ဖို႔၊ ကိုယ့္ခံယူခ်က္နဲ႔ မကိုက္ညီတဲ့ အလုပ္ေတြကို လုပ္ေပးေနတာ လုပ္ျပေနတာ၊ အခြင့္အေရး တခုခုရဖို႔ ကိုယ့္ခံယူခ်က္နဲ႔ တကယ္မကိုက္ညီတဲ့ အလုပ္ေတြကို လုပ္ေပးေနတာ လုပ္ျပေနတာဟာ သတၱိ မရွိရာေရာက္တယ္။
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဂုဏ္သိကၡာရွိတဲ့ လူတေယာက္လို႔ ခံစားရတာ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကို တန္ဖိုးရွိတဲ့ လူတေယာက္ ၊ တန္ဖိုးထားထိုက္တဲ့ လူတေယာက္၊ ေလစားစရာေကာင္းတဲ့ လူတေယာက္လို႔ ခံစားရတာဟာ သတၱိရဲ႕ အေျခခံျဖစ္တယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မေလးစားနိုင္ရင္ သတၱိရွိတဲ့သူ မျဖစ္နိုင္ဘူး။
👏👏👏
အေပၚယံ ပစၥည္းဥစၥာတို႔ ရာထူးတို႔ကို ႀကည့္ျပီးေတာ့ သတၱိရွိတဲ့သူလို႔ ေျပာလို႔ မရဘူး။ ပစၥည္းဥစၥာ ခ်မ္းသာခ်င္လည္း ခ်မ္းသာေနမယ္၊ ရာထူးလည္း ရွိခ်င္ရွိေနမယ္၊ ဒါေပမဲ့ အတြင္းမွာေတာ့ သတၱိနည္းတဲ့သူ ျဖစ္ေနနိုင္တယ္။
👏👏👏
ဂလဲ့စားေျခတဲ့အေနနဲ႔ တံု႔ျပန္တာဟာ သတၱိ မဟုတ္ဘူး။
👏👏👏
ကိုယ့္ဘဝမွာ ေကာင္းတာေတြ မ်ားမ်ား ျဖစ္လာနိုင္ဖို႔ ဆိုတာ မွန္ကန္တဲ့ ျပတ္သားတဲ့ ခံယူခ်က္ ဦးတည္ခ်က္ တန္ဖိုးထားစရာေတြ ရွိျပီးေတာ့၊ အဲဒီ ကိုယ္တန္ဖိုးထားတာေတြအတြက္ သတၱိရွိရွိ ရပ္တည္နိုင္မွသာ အဲဒီ ေကာင္းတာေတြဟာ ျဖစ္လာမယ္။
👏👏👏
ကိုယ့္မွာ ဘယ္လိုအင္အားေတြ၊ ဘယ္လိုအရည္အခ်င္းေတြ၊ဘယ္လိုပင္ကိုယ္အစြမ္းအစေတြ ရွိသလဲ ဆိုတာ သိရမယ္။ ကိုယ့္အစြမ္းအစ ကိုယ့္အရည္အခ်င္းကို ကိုယ္ ယံုႀကည္ရမယ္။ အဲဒီလို ယံုႀကည္မႈ ရွိျပီးေတာ့ “ေဟာဒါဟာ ငါ့ရဲ႕ ပင္ကိုယ္အရည္အခ်င္း၊ ေဟာဒါဟာ ငါ့ရဲ႕ ပင္ကိုယ္သေဘာထား၊ ေဟာဒါဟာ ငါ တကယ္လုပ္ခ်င္တဲ့ အလုပ္၊ ဒါကို ငါ တကယ္လုပ္မယ္၊ ဒါကို လုပ္နိုင္တဲ့ စြမ္းရည္သတၱိ ငါ့မွာ ရွိတယ္။” လို႔ ဒီလို ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုႀကည္မႈ ရွိရမယ္။ အဲဒီလို ယံုႀကည္မႈမွာ အေျခခံျပီးေတာ့ ကိုယ့္ဘဝကို ကိုယ္ ေနသြားရမယ္။ ကိုယ္ တန္ဖိုးထားတာကို လုပ္သြားရမယ္။ အဲဒီလို ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုႀကည္ခ်က္ အျပည့္နဲ႔ ေနသြား လုပ္သြားမွသာ သတၱိဆိုတာ တေန႔တျခား တိုးပြားလာနိုင္တယ္။
👏👏👏
ပံုမွန္ေလး၊ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ေလး၊ ေအးေအးေဆးေဆး တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္နဲ႔ လြတ္လပ္မႈဘက္ကို တေျဖးေျဖး ေရွ႕တိုးသြားေနတာ၊ တေန႔ထက္တေန႔ ပိုျပီး လြတ္လပ္တဲ့သူ ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနတာ၊ အဲဒါက အခက္ဆံုးအလုပ္ ျဖစ္တယ္။ အႀကီးမားဆံုး သတၱိလည္း လိုအပ္တယ္။ အဲဒီသတၱိမ်ိဳးက အျပင္လူ မျမင္နိုင္ဘူး၊ ကိုယ့္ဘဝထဲမွာ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာပဲ ျဖစ္ေနတယ္။
👏👏👏
ငါ ဘယ္လိုလူ ျဖစ္ခ်င္သလဲ ဆိုတာကို ေသေသခ်ာခ်ာ အာရုံျပဳပါ။ သိေအာင္လုပ္ပါ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ကိုယ္ ဘယ္လိုလူ ျဖစ္ခ်င္သလဲ ဆိုတာ သိေအာင္လုပ္ျပီး ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တဲ့သူ ျဖစ္လာေအာင္ အစြမ္းကုန္ ႀကိဳးစားပါ။ အဲဒါ အခက္ဆံုးနဲ႔ ေက်နပ္စရာ အေကာင္းဆံုး အလုပ္ပဲ။ ဒါ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ကိုယ္ တကယ္ယံုႀကည္မႈ ရွိတဲ့သူပဲ လုပ္နိုင္မယ္။ ဒါ တကယ့္စြန္႔စားခန္းပဲ။
သတၱိရွိရင္ လုပ္လိုက္ပါ။ လြတ္လပ္ခ်င္ရင္ လုပ္လိုက္ပါ။ သတၱိရွိမွ လြတ္လပ္မယ္။
ကိုယ္တန္ဖိုးထားတာတခုကို ေရြးခ်ယ္လိုက္ျပီး၊ အဲဒါကို ကိ္ုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္ အသိုင္းအဝိုင္းက တန္ဖိုးမထားဘူး၊ အထင္မႀကီးဘူး ဆိုပါေတာ့။ အဲဒီလိုဆိုရင္ ေရြးခ်ယ္ရဲတဲ့ သတၱိ ရွိရဲ႕လား။
ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ မေရြးဘဲနဲ႔ သူမ်ားေနာက္ကို ေယာင္ေယာင္မွားမွားနဲ႔ ေရာျပီးေတာ့ လိုက္တဲ့သူဟာ သတၱိမရွိဘူး။ သူမ်ားေနာက္ကို မလိုက္ဘဲနဲ႔ ကိုယ့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႔ကိုယ္ ကိုယ့္လမ္းကိုကိုယ္ ေရြးတဲ့သူဟာ အႀကီးမားဆံုး သတၱိ ရွိတဲ့သူပဲ။
ဘယ္လို အေႀကာင္းေႀကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္ဥာဏ္နဲ႔ကိုယ္ သိျပီးေတာ့ ကိုယ္ မွန္တယ္ထင္တာကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေရြးခ်ယ္ျပီး တာဝန္သိသိ မလုပ္နိုင္ေသးသ၍ ဒီလူက တကယ္အင္အားရွိတဲ့လူ၊ တကယ္သတၱိရွိတဲ့လူ၊ တကယ္အသက္ဝင္ေနတဲ့လူ၊ တကယ္ဖြံ႕ျဖိဳးတဲ့ လူတေယာက္ ျဖစ္မလာေသးဘူး။
ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ ကိုယ္နဲ႔ အယူအဆ မတူတဲ့အခါ၊ ကိုယ့္မိသားစုနဲ႔ ကိုယ္နဲ႔ကိုပဲ အယူအဆ မတူတဲ့အခါမွာ ကိုယ့္ကို ဝိုင္းပယ္လိုက္ႀကမွာ အင္မတန္ ေႀကာက္တယ္။ သူတို႔နဲ႔ ကိုယ္နဲ႔ အယူအဆ မတူတာ၊ ခံယူခ်က္ မတူတာဟာ သူတို႔ကို မေလးစားတာ မဟုတ္ဘူး။ ေက်းဇူးကန္းတာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာကို နားလည္ေအာင္ ေျပာျပီး ရန္မလုပ္ပဲနဲ႔၊ စိတ္မဆိုးပဲနဲ႔၊ ေႀကာက္ျပီးေတာ့ လိုက္ေလွ်ာတာလည္း မျဖစ္ပဲနဲ႔၊ ကိုယ့္ရဲ႕ ပင္ကိုယ္ဥာဏ္ကို အဆံုးရႈံး မခံပဲနဲ႔ အဆင္ေျပေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ ေနသြားရမလဲဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ကို ဥာဏ္ႀကီးႀကီးနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ကို သတၱိရွိရွိ စဥ္းစားရမယ့္ ကိစၥျဖစ္္တယ္။
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ျပီး ဘယ္လို သေဘာထားမလဲ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ျပီး ဘယ္လို ဆက္ဆံရမလဲ၊ “ ငါ ဘယ္လိုလူလဲ ” ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို ေမးမယ္ ဆိုရင္ေတာင္မွ သတၱိ ေတာ္ေတာ္လိုတယ္။ “ ငါ တကယ္ရုိးသားတဲ့သူ ဟုတ္ရဲ႕လား ” ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို ေမးႀကည့္စမ္းပါ။ သတၱိ ဘယ္ေလာက္လိုလဲ ဆိုတာ ရိပ္မိမယ္၊၊ ျပီးေတာ့ “ ငါဟာ ဘယ္ေလာက္ထိေအာင္ ေကာင္းတဲ့ လူတေယာက္ ျဖစ္လာနိုင္သလဲ၊ ဘယ္ေလာက္ထိေအာင္ စိတ္ထား နူးညံ့တဲ့ ေအးခ်မ္းတဲ့ ျမင့္ျမတ္တဲ့ လူတေယာက္ ျဖစ္လာနိုင္သလဲ ” ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းမ်ိဳးကို ေမးႀကည့္စမ္းပါ။ သတၱိ ဘယ္ေလာက္ လိုမလဲလို႔၊၊ အဲဒီလို ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ရင္ဆိုင္ရတဲ့အခါမွာ ရွိရမဲ့ သတၱိမ်ိဳးကို ေမြးသြားနိုင္ျပီဆိုရင္ အျပင္မွာ ရွိေနတဲ့ အခက္အခဲေတြကို ရင္ဆိုင္ရတဲ့အခါမွာ ပိုျပီးေတာ့ ႀကီးမားတဲ့ တည္ျငိမ္မႈ ေအးခ်မ္းမႈ ရွိတဲ့စိတ္နဲ႔ ရင္ဆိုင္သြားမွာ ဧကန္မုခ်ပဲ။ ဒါေႀကာင့္ အျပင္မွာ ရွိေနတာကို ရင္ဆိုင္ဖို႔ထက္ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ ရွိေနတာကို ရင္ဆိုင္ဖို႔က သတၱိပိုျပီး လိုအပ္ပါတယ္ ဆိုတာကို နားလည္ဖို႔ လိုတယ္။
သူ ့ဆီက ဘာမွျပန္ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲနဲ႔ ကိုယ္ေပးနိုင္တာကို ေမတၱာနဲ႔ ေပးနိုင္ဖို႔ သတၱိ လိုပါတယ္။ ငါ့ကို ျပန္ခ်စ္မွာလားဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ိဳး မထားဘဲ ကိုယ္က လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ခ်စ္နိုင္ဖို႔ သတၱိ လိုတယ္။ သူ႔ကိုခ်စ္တယ္ဆိုတာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေပးလိုက္တာပဲ။ ကိုယ့္ဘဝထဲမွာ သူ႔ကို ေနရာေပးလိုက္တာဘဲ။ ကိုယ့္ဘဝထဲမွာ သူ႔အတြက္ ေနရာေပးနိုင္ဖို႔ သတၱိ လိုတယ္၊၊ အရႈံးအျမတ္ မတြက္ပဲ ခ်စ္နိုင္ဖို႔ သတၱိ လိုတယ္။ အနိုင္အရႈံးမရွိပဲ ခ်စ္နိုင္ဖို႔ သတၱိ လိုတယ္။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ဆက္ဆံနိုင္ဖို႔ သတၱိ လိုတယ္။ ရာနံႈးျပည့္ ရုိးသားတဲ့စိတ္နဲ႔ဆက္ဆံတဲ့ ဆက္ဆံေရးမ်ိဳးကို ေပးနိုင္ဖို႔ သတၱိ လိုတယ္။ တကယ္ သတၱိရွိမွ ခ်စ္နိုင္တယ္။ ကိုယ့္ရင္ထဲက ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ရုိးသားတဲ့စိတ္နဲ႔၊ ကိုယ့္အသိဥာဏ္နဲ႔ ကိုယ္ျမင္ထားတာ သိထားတာကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာနိုင္ဖို႔ သတၱိ လိုတယ္။ ဆန္႔က်င္ဘက္ ေျပာဖို႔ သတၱိ လိုတယ္လို႔ ေျပာေနတာ မဟုတ္ဘူး။ စိတ္ထဲရွိတာကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာနိုင္ဖို႔ ေရးနိုင္ဖို႔ကိုပဲ သတၱိ လိုတယ္။
ပိုျပီးေတာ့ ေကာင္းတဲ့ လူ႔အသိုင္းအဝိုင္း ျဖစ္လာဖို႔ ကိုယ္တတ္နိုင္တဲ့နည္းနဲ႔ ႀကိဳးစားရတာ သတၱိ လိုပါတယ္။ ရုိးသားမႈရွိဖို႔ ဆိုတာ သတၱိ အင္မတန္ လိုပါတယ္။ ကိုယ္က်င့္တရား ရွိဖို႔ ဆိုတာလည္း သတၱိ အင္မတန္ လိုပါတယ္။ တရားမွ်တတဲ့နည္းနဲ႔ ကိုယ္ရသင့္ရထိုက္တဲ့ အခြင့္အေရးကို ရဖို႔ ႀကိဳးစားတာ၊ ကိုယ္ရသင့္ရထိုက္တဲ့ အခြင့္အေရး တခု ရထားတာကို ဆံုးရႈံးမသြားဖို႔၊ တရားမွ်တတဲ့နည္းနဲ႔ ျပတ္ျပတ္သားသား ကာကြယ္တာ၊ ထိန္းသိမ္းတာဟာလည္း သတၱိပါဘဲ။
တခုခုကို ဖန္တီးဖို႔ တီထြင္ဖို႔ သတၱိ လိုတယ္။ ကိုယ့္မွာရွိတဲ့ အရည္အခ်င္းေလးေတြကို ႀကီးထြားလာေအာင္ လုပ္တာ၊ ပိုျပီးေတာ့ လြတ္လပ္တဲ့သူျဖစ္ေအာင္၊ ပိုျပီးေတာ့ တာဝန္ေက်တဲ့ တာဝန္သိတဲ့ တာဝန္ယူနိုင္တဲ့ လူတေယာက္ ျဖစ္လာေအာင္ ပံုေဖၚတာဟာလည္း တီထြင္ ဖန္တီးတာပဲ။ ဒါ သတၱိရွိမွ လုပ္နိုင္တယ္။ ငါဟာ လူသားတေယာက္ပါ၊ ကိုယ္ပိုင္ဥာဏ္နဲ႔ ကိုယ့္ဘဝကို ေနသြားေနတဲ့ လူသားတေယာက္ပါ ဆိုတဲ့အေနနဲ႔ ရပ္တည္ဖို႔ ဆိုတာ သတၱိ အမ်ားႀကီး လိုတယ္။ သူမ်ားေနာက္လိုက္ မဟုတ္ဘူး၊ ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္ ရပ္တဲ့သူ၊ ကိုယ့္လမ္းကို ကိုယ္ရွာျပီး သြားေနတဲ့သူ ျဖစ္ဖို႔ သတၱိ အမ်ားႀကီး လိုပါတယ္။ ေန႔စဥ္ ေန႔စဥ္ တနာရီျပီး တနာရီ၊ တမိနစ္ျပီး တမိနစ္ ေတြ႕ႀကံဳေနရတဲ့ ကိစၥေတြမွာ မွန္မွန္ကန္ကန္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ တခုကို ခ်ဖို႔ သတၱိ လိုပါတယ္။
အတြင္းလြတ္လပ္မႈလို႔ေခၚတဲ့ စိတ္ရဲ႕ လြတ္လပ္မႈကို တကယ္ အထိခိုက္မခံဖို႔ ထိန္းသိမ္းဖို႔က ပိုျပီးေတာ့ ႀကီးမားတဲ့ သတၱိ လိုအပ္ပါတယ္။
သတၱိ မရွိရင္ သင္ဟာ တကယ္ခ်စ္တဲ့သူ မျဖစ္နိုင္ဘူး။ အားငယ္ေနတဲ့ သူဟာ အားကိုးရမဲ့သူကိုပဲ ရွာတယ္။ တကယ္ခ်စ္တာ မဟုတ္ဘူး၊၊တကယ္ခ်စ္တယ္ဆိုတာ ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္ ရပ္တည္နိုင္တဲ့သူ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးနိုင္တဲ့ သူနွစ္ေယာက္ရဲ႕ ဆက္ဆံေရးပဲ ျဖစ္တယ္။ သတၱိ မရွိတဲ့သူဟာ အားငယ္တတ္တဲ့သူဟာ ယံုႀကည္စိတ္ခ်တတ္တဲ့သူ မဟုတ္ဘူး။ သူမ်ားကို ယံုတယ္ဆိုတာ စိတ္ဓာတ္အင္အား ႀကီးတဲ့သူမွသာ လုပ္နိုင္တယ္။ မိသားစု အခ်င္းခ်င္းေတာင္ မယံုႀကတာ ရွိတယ္၊၊ သတၱိမရွိတဲ့သူဟာ အမွန္တရားကို စူးစမ္းမႈ မလုပ္နိုင္ဘူး။ အမွန္တရားကို ရွာေဖြစူးစမ္းတယ္ ဆိုတာ ဟုတ္ရဲ့လား မွန္ရဲ႕လား ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို ေမးနိုင္တဲ့သူမွသာ လုပ္နိုင္တယ္။ သတၱိ မရွိတဲ့သူဟာ အျပင္မွာ အားကိုးစရာေတြကို လိုက္ရွာေနတယ္။ သူ႔အသိဥာဏ္ကို သူ အားမကိုးဘူး။ သတၱိ မရွိတဲ့သူဟာ ထီထိုးတယ္။ သတၱိ ရွိတဲ့သူဟာ အလုပ္ လုပ္တယ္။
သဘာဝမက်တာကို ယံုႀကည္မႈဟာ အယူသည္းမႈပဲ။ ဘာသာေရးမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ က်န္းမာေရးမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ လူမႈေရးမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သဘာဝက်ရဲ႕လား ဆိုတာကို ေမးပါ။ သဘာဝက်တာကို လက္ခံပါ။ သဘာဝ မက်တာကို ရဲရဲႀကီး ပယ္လိုက္ပါ။ အဲဒါ သတၱိ ပဲ။
ကိုယ္ဘာကို တကယ္ ယံုႀကည္သလဲဆိုတာ မသိတဲ့သူ၊ ကိုယ္ဘာကို ယံုႀကည္တယ္ဆိုတာ မသိတဲ့အတြက္ ကိုယ့္ယံုႀကည္ခ်က္ ကိုယ့္ခံယူခ်က္ အတြက္နဲ႔ ခိုင္ခိုင္မာမာ မရပ္တည္နိုင္တဲ့သူဟာ စစ္မွန္တဲ့ သတၱိ ရွိတဲ့သူ ျဖစ္မလာနိုင္ဘူး၊၊ ကိုယ့္ရဲ႕ အစြမ္းအစေတြ ကိုယ့္ရဲ႕သတၱိေတြ ကိုယ့္ရဲ႕ အရည္အခ်င္းေတြဟာ ဘယ္လိုဟာေတြလဲ ဆိုတာကို မသိပဲနဲ႔ တစံုတေယာက္က ကိုယ့္ကို ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ ပံုစံမ်ိဳး ျဖစ္ေပၚလာေအာင္ သူတို႔ ေက်နပ္ေအာင္ ေႀကာက္လို႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္လိုအေႀကာင္းေႀကာင့္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ တေယာက္ေယာက္ရဲ႕ အႀကိဳက္အတိုင္း ေနျပရတယ္ဆိုရင္ အဲဒီလူဟာ စစ္မွန္တဲ့ သတၱိ ရွိတဲ့သူ ျဖစ္မလာနိုင္ဘူး။
တခုခုကို လုပ္တဲ့အခါမွာ “ဘာျဖစ္လို႔လုပ္တယ္” ဆိုတဲ့ အရင္းခံ အေႀကာင္းတရားက ကိုယ့္ရင္ထဲကမွ မလာလို႔ရွိရင္ အဲဒီအလုပ္ကို သတၱိရွိရွိ မလုပ္နိုင္ဘူး။ ဒါ့ေႀကာင့္ ဘာအလုပ္ပဲလုပ္လုပ္၊ ေက်ာင္းဆရာပဲလုပ္လုပ္ သတၱိရွိဖို႔ လိုတယ္။ ဆရာဝန္လုပ္လည္း သတၱိရွိဖို႔ လိုတယ္။ အေရာင္းအဝယ္ တခုခု လုပ္မယ္ ဆိုရင္လည္း ငါ ရုိးရုိးသားသား ေရာင္းမယ္ဝယ္မယ္၊ ငါ့ရဲ႕ အေရာင္းအဝယ္ လုပ္ငန္းနဲ႔ ငါ့ ပတ္ဝန္းက်င္ကို အက်ိဳးျပဳမယ္ ဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔ လုပ္နိုင္ဖို႔ သတၱိ အမ်ားႀကီး လိုတယ္။ တကိုယ္ေကာင္းဆန္ဆန္ မတရား အျမတ္မ်ားမ်ားရဖို႔ မႀကိဳးစားပဲ သင့္ရုံေလာက္ အျမတ္ရရင္ ေတာ္ျပီ ဆိုတဲ့ စိတ္မ်ိဳး ထားနိုင္ဖို႔ သတၱိ လိုတယ္၊၊ ဘယ္လိုအလုပ္ပဲ လုပ္လုပ္ ကိုယ့္ရင္ထဲမွာ ရွိေနတာနဲ႔ ကိုယ္အျပင္မွာ ေျပာေန ဆိုေန လုပ္ေနတာနဲ႔ဟာ ထပ္တူျဖစ္မွသာ သတၱိ ရွိတဲ့သူလို႔ ေျပာလို႔ရမယ္။
👏
သူမ်ားအထင္ႀကီးတာ ခံရဖို႔၊ သူမ်ားႀကိဳက္ဖို႔၊ ကိုယ့္ခံယူခ်က္နဲ႔ မကိုက္ညီတဲ့ အလုပ္ေတြကို လုပ္ေပးေနတာ လုပ္ျပေနတာ၊ အခြင့္အေရး တခုခုရဖို႔ ကိုယ့္ခံယူခ်က္နဲ႔ တကယ္မကိုက္ညီတဲ့ အလုပ္ေတြကို လုပ္ေပးေနတာ လုပ္ျပေနတာဟာ သတၱိ မရွိရာေရာက္တယ္။
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဂုဏ္သိကၡာရွိတဲ့ လူတေယာက္လို႔ ခံစားရတာ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကို တန္ဖိုးရွိတဲ့ လူတေယာက္ ၊ တန္ဖိုးထားထိုက္တဲ့ လူတေယာက္၊ ေလစားစရာေကာင္းတဲ့ လူတေယာက္လို႔ ခံစားရတာဟာ သတၱိရဲ႕ အေျခခံျဖစ္တယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မေလးစားနိုင္ရင္ သတၱိရွိတဲ့သူ မျဖစ္နိုင္ဘူး။
👏👏👏
အေပၚယံ ပစၥည္းဥစၥာတို႔ ရာထူးတို႔ကို ႀကည့္ျပီးေတာ့ သတၱိရွိတဲ့သူလို႔ ေျပာလို႔ မရဘူး။ ပစၥည္းဥစၥာ ခ်မ္းသာခ်င္လည္း ခ်မ္းသာေနမယ္၊ ရာထူးလည္း ရွိခ်င္ရွိေနမယ္၊ ဒါေပမဲ့ အတြင္းမွာေတာ့ သတၱိနည္းတဲ့သူ ျဖစ္ေနနိုင္တယ္။
👏👏👏
ဂလဲ့စားေျခတဲ့အေနနဲ႔ တံု႔ျပန္တာဟာ သတၱိ မဟုတ္ဘူး။
👏👏👏
ကိုယ့္ဘဝမွာ ေကာင္းတာေတြ မ်ားမ်ား ျဖစ္လာနိုင္ဖို႔ ဆိုတာ မွန္ကန္တဲ့ ျပတ္သားတဲ့ ခံယူခ်က္ ဦးတည္ခ်က္ တန္ဖိုးထားစရာေတြ ရွိျပီးေတာ့၊ အဲဒီ ကိုယ္တန္ဖိုးထားတာေတြအတြက္ သတၱိရွိရွိ ရပ္တည္နိုင္မွသာ အဲဒီ ေကာင္းတာေတြဟာ ျဖစ္လာမယ္။
👏👏👏
ကိုယ့္မွာ ဘယ္လိုအင္အားေတြ၊ ဘယ္လိုအရည္အခ်င္းေတြ၊ဘယ္လိုပင္ကိုယ္အစြမ္းအစေတြ ရွိသလဲ ဆိုတာ သိရမယ္။ ကိုယ့္အစြမ္းအစ ကိုယ့္အရည္အခ်င္းကို ကိုယ္ ယံုႀကည္ရမယ္။ အဲဒီလို ယံုႀကည္မႈ ရွိျပီးေတာ့ “ေဟာဒါဟာ ငါ့ရဲ႕ ပင္ကိုယ္အရည္အခ်င္း၊ ေဟာဒါဟာ ငါ့ရဲ႕ ပင္ကိုယ္သေဘာထား၊ ေဟာဒါဟာ ငါ တကယ္လုပ္ခ်င္တဲ့ အလုပ္၊ ဒါကို ငါ တကယ္လုပ္မယ္၊ ဒါကို လုပ္နိုင္တဲ့ စြမ္းရည္သတၱိ ငါ့မွာ ရွိတယ္။” လို႔ ဒီလို ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုႀကည္မႈ ရွိရမယ္။ အဲဒီလို ယံုႀကည္မႈမွာ အေျခခံျပီးေတာ့ ကိုယ့္ဘဝကို ကိုယ္ ေနသြားရမယ္။ ကိုယ္ တန္ဖိုးထားတာကို လုပ္သြားရမယ္။ အဲဒီလို ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုႀကည္ခ်က္ အျပည့္နဲ႔ ေနသြား လုပ္သြားမွသာ သတၱိဆိုတာ တေန႔တျခား တိုးပြားလာနိုင္တယ္။
👏👏👏
ပံုမွန္ေလး၊ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ေလး၊ ေအးေအးေဆးေဆး တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္နဲ႔ လြတ္လပ္မႈဘက္ကို တေျဖးေျဖး ေရွ႕တိုးသြားေနတာ၊ တေန႔ထက္တေန႔ ပိုျပီး လြတ္လပ္တဲ့သူ ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနတာ၊ အဲဒါက အခက္ဆံုးအလုပ္ ျဖစ္တယ္။ အႀကီးမားဆံုး သတၱိလည္း လိုအပ္တယ္။ အဲဒီသတၱိမ်ိဳးက အျပင္လူ မျမင္နိုင္ဘူး၊ ကိုယ့္ဘဝထဲမွာ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာပဲ ျဖစ္ေနတယ္။
👏👏👏
ငါ ဘယ္လိုလူ ျဖစ္ခ်င္သလဲ ဆိုတာကို ေသေသခ်ာခ်ာ အာရုံျပဳပါ။ သိေအာင္လုပ္ပါ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ကိုယ္ ဘယ္လိုလူ ျဖစ္ခ်င္သလဲ ဆိုတာ သိေအာင္လုပ္ျပီး ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တဲ့သူ ျဖစ္လာေအာင္ အစြမ္းကုန္ ႀကိဳးစားပါ။ အဲဒါ အခက္ဆံုးနဲ႔ ေက်နပ္စရာ အေကာင္းဆံုး အလုပ္ပဲ။ ဒါ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ကိုယ္ တကယ္ယံုႀကည္မႈ ရွိတဲ့သူပဲ လုပ္နိုင္မယ္။ ဒါ တကယ့္စြန္႔စားခန္းပဲ။
သတၱိရွိရင္ လုပ္လိုက္ပါ။ လြတ္လပ္ခ်င္ရင္ လုပ္လိုက္ပါ။ သတၱိရွိမွ လြတ္လပ္မယ္။
ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိက
( မဟာျမိဳင္ေတာရ ) ၏
“ ေတြးမိတိုင္းေပ်ာ္တယ္ ” စာအုပ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္၊၊
စိုးပိုင္၊၊
LIFE
( မဟာျမိဳင္ေတာရ ) ၏
“ ေတြးမိတိုင္းေပ်ာ္တယ္ ” စာအုပ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္၊၊
စိုးပိုင္၊၊
LIFE
